S A D E C E Ö Z G Ü R

ESRA Dur be kedicik, tamam mama istiyorsun ama artık kocaman oldun, öyle atlanmaz uyuyan insanın tepesine. Hem daha güneş bile doğmamış, nasıl bu kadar acıkmış olabilirsin. Yatmadan koymuştum mamanı. Anlaşıldı, sen sıkılmışsın. E, yok öyle hem uyandırıp hem tırmalamak. Pamuk gibiyim galiba ben de. En azından Serdar öyle diyor. Kediye benzemişim kediyle senelerce birlikte yaşadığım için. Salak şey. Erkeklerin hepsi salak mı yoksa karşıma hep salaklar mı çıkıyor? Babam demişti liseye geçtiğimde. Bak kızanım, artık büyüyorsun. Erkesler biz gibi olmaz. Seni üzerler, kızdırırlar, aldırma unlara. Takma kafana iç birini. Sen doğru bildiğin gibi yaşa. Biz seni doğru yetiştirdik, baktın bir şeyler ters, anna ki karşındaki ters. Söz ver bakam, takmayacan kafana tokadan başkasını. Söz mü? Söz demiştim ve çok gülmüştüm. Takmadın kafama tokadan başkasını o günden bu yana. Şarköy gibi değil elbette ülkenin tümü. Hele Ankara… Bozkırın ortasına ilk geldiğim günü unutamam. Ankara’da denizin olm

Pek kıymetli okuyucularım. 2019 yılında yazmaya başladığım ve uzunca süre nereye varacağını bilemediğim için bloğun derinliklerinde parça parça kalmış Ali Bey, sonunda toparlanıp bir öykü haline geldi. Önce burada , ardından Dr. Kaan Arslanoğlu'nun insanbu.com sitesinde yayınlandı. Ali Bey'in macerası ise bitmek bilmiyor. Öykü, kısa romana dönüşüyor. Şimdilik 23 A4 uzunluğunda, bittiğinde muhtemelen 80 - 90 sayfalık bir kısa roman olacak.  Seneler boyunca yazıp anlatmaya çalıştığım sayısal karasal televizyon yayıncılığı konusu, romanın ana eksenini oluşturuyor. Romanın finalini ben de merak ediyorum.

Kelimelerin doğru okunmalarına neden ve ne zaman böylesine takıldım, hatırlamıyorum. Bu yazıyı fazla uzatmayacağım. Son dönemde çok sık duyduğum okuma hatalarını düzelteceğim sadece... LinkedIn : İlk kim link edin diye okudu, gerçekten merak ediyorum. Site Türkçe arayüze sahip diye mi böyle yerleşti acaba? Doğrusu Linkt-in diye okunmalı. Bağlı, anlamında... Porsche : Bu Alman markası, bu marka araç sahiplerinin bir bölümü de dahil olmak üzere, porş olarak okunuyor. Oysa por-şe diye okunmalı. Hermann Hesse : Demian ve Bozkırkurdu gibi kült romanların yazarının soyadı çoğunlukla Hes diye okunuyor. Oysa Hes-se olmalı. Bu kadar gereksiz bir yazıyı neden yazdım ben de yazıyı bitirince düşündüm. Yanıtını bulamadım. Madem gereksiz, neden yayınlıyorsun diye sormayın...

Bu yazı için uygun başlığı bulmam epey vaktimi aldı. 2004 yılı Kasım ayından bu yana yazıyorum. Binin üzerindeki yazılarımın önemli bir kısmı teknoloji ile ilgili. Hâl böyle olunca Youtube ve yayıncılık konusunda da daha önce de yazmıştım elbette. 2007 yılında , belki bu yazıyı okuyanların bir bölümü henüz dünyaya gelmemişken, klasik televizyon yayıncılığını değiştirecek / dönüştürecek bir şey olarak bahsetmiştim.  Peki ne oldu da yeniden Youtube kanalları başlıklı bir yazı yayınlıyorum. Aslında olan "yeni" bir şey yok. 2007 senesinde, doğru bir öngörü ile, belirttiğim gibi " Yayıncılıkta gelinen son nokta, içeriği internete koyup, izleyicinin istediği zaman istediği yerden istediği cihaz ile bunlara ulaşmasını sağlamak. " Yukarıdaki cümlede özetlediğime ek olarak gelişen cihaz teknolojileri sayesinde artık çok daha ucuza makul kalitede bir içerik hazırlanabileceği gerçeği. Bu iki gelişme birleşince ortaya benim de keyifle takip ettiğim bir çok kanal çıkıyor. Eskide

İstanbul güzellemesi yazım üzerine e-posta ile ulaşan kimi okurlar işimin evime yakın olduğu sonucu çıkarmışlar.  Bir okur hayatımda metrobüse hiç binmediğime emin olduğundan bahsetmiş.  Hem bu iki değerli okuyucum hem de merak eden herkes için bu sabah işe ulaşmak için yaptığım yolculukları yazayım istedim.  Metrobüse hiç binmediğim tahmini elbette doğru değil. Ancak boğaz geçişini olabildiğince vapur ile yapıyorum. Eski bir Ankaralı olarak deniz havası hâlâ terapi gibi geliyor. Bu arada unutmadan ekleyeyim, hem iş yerimin servisi var hem benim otomobilim. Yani istesem servisle ya da otomobille iş yerine ulaşabilirim. Ancak ben her sabah benzer bir yolculuğu tercih ediyorum. Daha uzun sürüyor, çok daha sıkışık oluyor araçların içi, gene de insanların içinde, hayatın içinde olmayı tercih ediyorum.  1. Tavşantepe - Kadıköy ( metro ) 2. Kadıköy - Karaköy ( vapur ) 3. Karaköy - Tünel ( füniküler ) 4. Şişhane - Sanayi ( metro ) 5. Sanayi - Seyrantepe ( metro ) 6. Seyrantepe - Vadistanbul (

Daha önce yazmıştım bir arkadaşımın İstanbul ile ilgili tespitlerini. O yazıyı okumayanlar için kısaca hatırlatayım. Geçen sene İstanbul'a taşınma kararını, mecburen, alınca arkadaşım; ilk 6 ay nereden geldik diyeceksin;  sonraki 6 ay aslında kötü değilmiş diye düşüneceksin. Sene dolunca ise keşke daha önce gelseymişiz demeye başlayacaksın demişti. İşin doğrusu arkadaşımın bana moral vermeye çalıştığını düşünerek kendisine teşekkür etmiştim.  Peki ne oldu diye sorarsanız, söyledikleri harfiyen gerçekleşti... İlk altı ay gerçekten de epey zor geçti. İkinci altı ay, ki havaların da ısınmaya başlamasıyla, daha keyifli geçmeye başladı. Deniz kenarını ve vapur yolculuklarını aynı günlerde fark ettim.  Artık bir seneden uzun süre oldu İstanbul'a yerleşeli. Navigasyonu açmadan yolumu bulabiliyorum. Semtlerin hangi yakada olduğunu Google Haritalar'a bakmadan tahmin edebiliyorum. Hâlâ otobüs numaraları, metro hatları, minibüs güzergâhları konularında eksiklerim çok. En azından Kadık

Yaşı benim gibi yarım asra yaklaşanlar Facebook ve Instagram'ın yeni çıktığı günleri / ayları hatırlarlar. Bazen bana bile garip gelse de aslında ben internetin olmadığı günlerde üniversitede okuyordum. Neyse, konuyu uzatmayayım, sosyal medya platformlarının geçmişi o kadar eskiye gitmiyor.  Bugün gençlerin gözde meslekleri haline gelen "fenomen"lik ifadesini ilk gördüğüm günü hatırlıyorum. Ankara'da popüler bir AVM'ye afiş asılmıştı. Bugün hâlâ ünlü fenomenlerin AVM'ye geleceği yazılıydı afişte. Fenomenin ne anlama geldiğini ve bu gençlerin tam olarak neden fenomen olduklarını çözememiştim.  Artık profesyonel meslek haline geldi sosyal medyada "trend setter", "influencer", "lider", "öncü" olmak. Gençlerin bir yakınmasına kulak misafiri oldum geçenlerde: " Abi eskiden, daha buralar dutlukken girecektik ki Face'e bak o zaman neler yapardım ben " diğerinin yanıtı daha ilginçti: " Benim İngilizce'm de

" Artık fuarların bir önemi yok. İstediğin her firma istediğin her zaman istediğin her ürünün sunumunu online yapabiliyor. Zaten her bilgi internette var. "  Bugünlerde yukarıya yazdıklarıma katılacak bir çok meslektaşım var. İlk cümlenin dışındakilere katılmamak mümkün değil. Gerçekten de tüm bilgiler internette ve firmalar ürün demolarını uzaktan da yapabiliyor. Peki bugün hâlâ fuarlara ihtiyaç var mı? Yazının devamını okuyacak vakti olmayan için tek cümlelik özeti: Belki eskisinden de fazla var! Diyelim televizyon kanalınıza bir arşiv sistemi satın alacaksınız. Fuara katıldığınızda, arşiv sistemleri üreten tüm önemli şirketleri birarada göreceksiniz. Her biri geliştirdiği son ürünleri size anlatacak. Eğer ürün ile ilgili aklınıza takılan bir şey olursa karşınızdaki iş geliştirme / satış pazarlama görevlisi bir kaç dakika izin isteyecek ve ya ürünü geliştiren mühendisi ya da firmanın teknik patronunu sizinle buluşturacak. Diyelim bu firmanın ürünü sizi tatmin etmedi. Hemen

Bu yazıda 2015'ten bu güne giderek güçlenen bir eğilime dikkat çekmeye çalışacağım. Uzun yazıyı okumayacaklar için bir cümle ile özeti: "Yayıncılık dünyasında IT şirketlerinin etkisi giderek artıyor." Üniversiteyi 1995 yılında bitirdim. Mezun olduğum okul, üniversite giriş sınavlarında derece yapanların ilk tercihlerine yazdıkları Orta Doğu Teknik Üniversitesi. Ben üniversiteye başladığımda internet bağlantısı yoktu. Hatta ilk bağlantı 1993 yılında yapıldı. Bilgisayarların hızları sınırlı, video sıkıştırma algoritmalarının başarısı yetersizdi.  Bu senelerde ve öncesinde üniversite eğitimi tamamlayanlar IT'ye mesafeli duruyor. Her ne kadar kendilerini geliştirmek için çabalasalar da doğduğu günden itibaren IT ürünleriyle içiçe olmuş genç kuşak kadar yeni teknolojiye halim değiller / değiliz. Yayıncılık dünyası, özellikle televizyon yayıncılığı, yüksek kalitede videolarla çalışan bir sektör. Yüksek kalite videoları işleyebilmek için özel üretim donanımlar gerekiyor(du).

2015 ve 2018 sonrası üçüncü kez IBC fuar ve konferansına katıldım. Diğer iki seferde olduğu gibi gene kendi olanaklarım ile, tüm masraflarımı bizzat kendimin karşıladığı - senelik izin hakkımın bir gününü alarak, gidip geldim Amsterdam'a. Bu kez farklı olan sanırım kendimdi :)  Anlatacağım farkları... Ama önce kısa kısa IBC notları. Muhtemelen uzun bir seri olacak: 2020 ve 2021'in Covid 19 sebebiyle iptal edilmesi, 2022'deki fuara ziyaretçi akımına yol açmış. İlk gün fuarın kapısındaki kuyruk zaman zaman 400 metreyi buluyordu.  Ziyaretçi, şirket çalışanı - standda müşterilere ürün/hizmet anlatan ve stand sahibi olarak bir çok Türk ve/veya Türk kökenli vardı.  2013'ten bu yana tümü kendi olanaklarım ile katıldığım uluslararası etkinliklerde edindiğim dostluklar, kurduğum ilişkilerin meyvelerini topladığım bir sene oldu 2022. Gelişmeleri ilerleyen haftalarda / aylarda buradan ve/veya LinkedIn'den duyuracağım. Kraliçenin ölümü ile bayrak yarıya inse de fuar alannında

2015 ve 2018 sonrasinda ucuncu kez IBC Fuar ve konferansindayim. Dun oglen geldigim fuar alanindan ciktigimda hava kararmisti.  2013 senesinde basladigim bir "proje" 10 senenin sonunda meyvesini verecek gibi gorunuyor.  Amsterdam'a sonbahar butun karamsarligi ile gelmis. 2018'deki havayi hatirliyorum da gunesli, keyifli gunlerdi... Bu kez sanirim gunes yuzunu hic gostermeyecek. Binanin icinde, her tarafta isiklar ve yanan sonen dekorlarla havanin ne durumda oldugunu fark etmek mumkun degil zaten. Bu sene IBC'in en keyif verici yani yeni tanistigim ama sanki senelerdir tanidigim arkadaslar.

  Ülkemiz, zamanında yapılırsa 10 ay kadar bir süre sonra seçimler yapacak. Hem Cumhurbaşkanı hem  TBMM üyeleri için sandık konulacak seçmenlerin önüne. TBMM üyeleri seçimi tek turlu olacak ancak Cumhurbaşkanı seçiminin iki turlu olma olasılığı var, eğer ilk turda adaylardan birisi "geçerli oyların" yarısından fazlasını alamadıysa. Bu "geçerli oylar" önemli, bu yüzden tırnak içerisine aldım. Değerli okurlarım, seçimde kime oy verecek olursanız olun geçerli bir oy kullandığınız sürece, oy vermediğiniz adayın kazanması için almak zorunda olduğu oy sayısını arttırmış olacaksınız. Basit bakkal hesabı ile açıklayayım: 100 seçmenin katıldığı bir seçim olsun bu. Diyelim ki 8 tane farklı parti, ülkemizdeki seçim atmosferi ile benzerlik tamamen tesadüfidir bu arada, seçimde yarışsın. Bu 8 partinin ikisi çok çok iyi anlaşıyor, aralarından su sızmıyor ve bir ortak adayda anlaşmışlar. İkisinin toplam oyu 45. Diğer taraftaki partilerin 4 tanesi aslında her konuda anlaşamıyor ama

Başlığın İngilizce olmasından dolayı özürlerimi baştan sunayım. Ne yazık ki "broadcast" kelimesi için doğru bir tercüme bulamadım. Aslında "yayıncılık" diye çevrilebilir belki ama bence çok doğru olmuyor. Kısaca "broadcast" derken neden bahsediyoruz ve bu 5G Broadcast sokaktaki insanın hayatında neler değiştirecek onlara değineyim. Soru - yanıt biçeminin daha kolay okunduğunu düşünerek bir kez daha soru yanıt biçemini (formatını) deneyeceğim: Gene hiç bir işimize yaramayacak bir teknoloji değil mi bu 5G Broadcast. Senelerce DTT deyip durdun bak onu yapan olmadı. Bence bu da böyle bir şey olacak. Öncelikle DTT zamanında yapılsaydı senin - benim için kötü olmayacaktı. Bu DTT'den en çok yararlanacak olan senin - benim gibi sıradan izleyicilerdi ama bu sataşmanı görmezden gelip, saklı yanıt hakkımı başka bir yazıya bırakıp 5G broadcast senin - benim hayatımızda neler değiştirecek ona bakalım hemen. Biliyorsun elinde tuttuğun ve zaman zaman amcalara markası