S A D E C E Ö Z G Ü R

Kurguyla Gerçek Arasında Bir Yolculuk Bugüne kadar hiç Paulo Coelho kitabı okumamıştım. Siz sormadan söyleyeyim: Evet, Simyacı hâlâ okunacaklar listemde. Ama ilk adımı, Hac ile attım. İlginçtir ki bu kitap, Simyacı ’nın da yazılmasına vesile olan gerçek bir hac yolculuğunu konu alıyor. Bu yolculuk, İspanya'da "El Camino de Santiago" yani Santiago Yolu olarak bilinen yüzlerce kilometrelik bir yürüyüş rotası boyunca geçiyor. Farklı yönlerden, farklı duraklardan başlayan ama aynı amaca çıkan bu rota, hem fiziksel hem de ruhsal bir yolculuk sunuyor. Kitabın arka kapağını okuduğumda aklıma Nermin Yıldırım ’ın Ev adlı romanı geldi. Orada da kahraman, Santiago yolunu farklı bir yönde yürüyordu. Coelho’nun Hac ’ı ile bu iki kitap arasında, hem benzerlik hem de yaklaşım farkı görmek mümkün. Kurgu mu, Anı mı? Kitabı okurken en çok düşündüren şeylerden biri şu oldu: Bu yaşananlar gerçekten oldu mu, yoksa metaforların içine mi gizlendiler? Roman, yer yer o kadar ...

Tehlikeli Şarkılar Üzerine: Tanıdık Bir Tarz, Tempolu Bir Polisiye Polisiye, severek okuduğum bir tür. Tuna Kiremitçi ise beğenerek takip ettiğim bir yazar. Sevdiğim türle, beğendiğim yazarı bir araya getiren Tehlikeli Şarkılar ’ı bir solukta okumam, belki de bu yüzden, kaçınılmazdı. Kitabın kapağında şu ifade dikkat çekiyor: “Bir Başkomiser Perihan Uygur Polisiyesi.” Tıpkı Ahmet Ümit’in Başkomiser Nevzat’ı ya da Emrah Serbes’in Behzat Ç.’si gibi, artık Tuna Kiremitçi’nin de Başkomiser Perihan’ı var. Ve bu kitap, Perihan Uygur’un –yanılmıyorsam– üçüncü macerası. Yazarlığının yanı sıra müzisyen kimliğiyle de tanıdığımız Kiremitçi, bu romanda müzik dünyasını anlatmanın rahatlığı içinde yazmış gibi. Hikâyenin geçtiği evren, onun iyi bildiği bir dünya. Bu da romana ayrı bir doğallık ve renk katıyor. Son zamanlarda yazarlarla yapılan söyleşi videoları izliyorum. Birinde şöyle diyordu, severek takip ettiğim bir yazar: "Romanımı bildiğim şeylerden yola çıkarak kurarım...

Gençliğin O Yakıcı Mevsimi: Parçalı, Yoğun ve Sorgulatıcı Bir Roman Erendiz Atasü’yü  uzun yıllardır Cumhuriyet Gazetesi’ndeki yazılarından tanıyorum. Bu kez, 1999 yılında yayımlanan romanı Gençliğin O Yakıcı Mevsimi ni okudum. Açık söyleyeyim, klasik anlatı örgüsü seven biriyseniz, bu kitap biraz sabır istiyor. Roman, düz bir zaman akışını takip etmiyor. Yer yer anlatıcı değişiyor, zaman sıçramaları oluyor. Hatta ilk bölümlerde biraz bocaladığımı itiraf etmeliyim. Ama bu yapı romanın temel tercihlerinden biri. Zaten anlatılanlar da öyle kolay sindirilecek şeyler değil. 1970’lerin politik atmosferi, gençlik mücadeleleri, kimlik arayışı, kadınlık halleri, içsel çatışmalar... Hepsi romanın içinde, yer yer çarpıcı, yer yer kırılgan biçimlerde karşımıza çıkıyor. Atasü, kolaycı çözümler sunmayan bir yazar. Okuru yormayı, düşündürmeyi tercih ediyor. Bu da her okurun ilgisini çekmeyebilir, ama derdi olan edebiyatı sevenler için güçlü bir yön. Okuma sürecinde bazı cümlelerin ...

“Kadıköy Sevgilim” – Ahmet Erol’un Eserinde Kayıp Zamanlar 2024’ün ilk ayında bitirdiğim beşinci romanım oldu “Kadıköy Sevgilim” . Ahmet Erol’dan okuduğum ilk eser. 2004 yılından beri bitirdiğim neredeyse tüm kitaplarla ilgili notlarımı blogumda paylaşıyorum, ancak bu romanla ilgili yazıp yazmamak konusunda çok kararsız kaldım. Günler süren gidip gelmelerin sonunda, işte karşınızda bu yazı! Kitap Hakkında Genel Bilgiler Epsilon Yayınları tarafından Haziran 2021’de yayımlanan ve 195 sayfalık bu eser, okuyucusuna içeriğin tamamen hayal ürünü olduğunu belirten bir notla başlıyor. İçerik hakkında detaylara girmeden önce, size birkaç bilgi vereyim. Ömrümün önemli bir kısmını Ankara’da, bir yılını ise Paris’te geçirmiş birisi olarak, Gençlik Parkı’ndaki havuza göl denildiğine ilk kez tanıklık ettiğimi, Ankara Adliyesi’nin yapımının 1978’de başladığını ve Paris’in merkezine 45-50 dakika mesafede balıkçı köyü olmadığını eklemek istiyorum. Bu bilgilerin romanla ne ilgisi olduğunu ...

Gülsoy'un Eserlerini Okumakta Geç Kalmışım: "Gölgeler ve Hayaller Şehrinde" Gülsoy'un eserlerini okumakta geç kalmışım. Gölgeler ve Hayaller Şehrinde adlı roman, Can Yayınları tarafından 2014 yılında basılmış. Ben ise Nisan 2022 tarihli 7. baskısını okudum. Birçok açıdan beni çok etkiledi Murat Gülsoy'un romanı. İyi yazılmış eserleri okuyunca, roman taslağımın üzerinde çalışmak zorlaşıyor. İstanbul: Doğu ve Batının Kesişim Noktası İstanbul, doğu ve batının kesişme noktası. Şehirde yaşayanlar da iki kültürün çatışmasıyla hem beslenmiş hem de öğütülmüş. Roman, arka planda ikinci meşrutiyetin ilanı sonrası İstanbul'u anlatırken baba-oğul ilişkisi, doğu-batı çatışması, din-bilim-agostizm ve yaşamın amacı gibi, tek bir doğru yanıtı olmayan sorular üzerinde düşündürüyor. Gerçek ve Kurgu Arasındaki İnce Çizgi Gerçek kişilerle kurmaca karakterler o kadar başarıyla harmanlanmış ki, kurgu zannettiğim karakterin gerçek, gerçek sandığım ismin ise kurgu o...

Ayfer Tunç'un Üçlemesinin Sonu: Osman Kapak Kızı ile başlayıp Yeşil Peri Gecesi ile devam eden üçlemenin son kitabı olan Osman 'ı da okudum. Üç kitabı da mahallemizdeki belediye kütüphanesinden ödünç almıştım. İstanbul'un güzelliklerinden bir tanesi de kütüphaneler. Hele kitap fiyatlarının bu kadar yükseldiği günümüzde, okumayı sevenler için vazgeçilmezler. Ayfer Tunç'tan okuduğum dördüncü roman, Osman oldu. Bu, aynı zamanda en kolay okunanıydı. İlk romanın görünmeyen kahramanı, kapak kızı Şebnem'in kocasının hayatını anlatıyor bu kez Ayfer Tunç. 1992 yılında Kapak Kızı yayınlandığında üçleme olacağı belli miydi, merak ettim. Yeşil Peri Gecesi 'nde bu kez adı hiç geçmese de Şebnem'in hikâyesini, onun kendi bakış açısıyla okumuştuk. 2010 yılında ilk baskısını yapan bu kitabın ardından, Osman 'ı okudum. Farklı Anlatıcılar ve Osman'ın Hayatı Osman , farklı anlatıcıların bakış açılarından olayları aktardığı, her anlatıcının özelliklerin...

2024 senesinin tüm dünyaya barış getirmesini diliyorum, ben diledim diye savaşların bitmeyeceğini bilsem de. Ayfer Tunç'tan okuduğum üçüncü roman Yeşil Peri Gecesi . Kapak Kızı adlı roman ile başlayan üçlemenin ikinci kitabı. Kapak Kızı 'nı okumadan Yeşil Peri Gecesi 'ni okursanız, iki roman arasındaki ilginç bağlantıları, ustaca yapılmış göndermeleri fark edememiş olursunuz. Edebi keyif için sırayı bozmamamızı öneririm. Ayfer Tunç külliyatı İstanbul'daki belediye kütüphanelerinde bulunabiliyor, kitap fiyatlarının bu kadar arttığı - gelirlerin düştüğü günümüzde, iyi ki var kütüphaneler. Romanın Yapısı ve Anlatım Tarzı Tek anlatıcı, az diyalog, yavaş tempo ve zaman içerisinde gidip gelmelerle gelişen bir roman. Romanın ilk sayfalarında anladığımız, kahramanın hayatını değiştirecek "son" ve bu sona yol açan tüm ömür, anlatıcının gözünden seriliyor okuyucunun önüne. Tunç'un romanında, temponun yer yer çok düştüğünü düşündüm. Sonra, romanı okuma...

Sanayi, Sermaye ve Bir Roman: Fehmi Çok’un Hikâyesi Senelerdir okumayı ertelediğim bir romanı, İmparator 'u nihayet bitirdim. Erol Toy’un kaleme aldığı ve Fehmi Çok’un hikâyesini anlatan bu roman, evimizin kütüphanesinde hep bir köşede duruyordu aslında. Ancak taşınmalar, şehir değişiklikleri derken o kopyayı bulmak yerine, mahalle kütüphanesinden Doğu Kitabevi 'nin 3. baskısını ödünç almak daha kolay geldi. Roman, 1920 yılında, Büyük Millet Meclisi’nin açılmasından hemen öncesiyle başlayıp, 1971 muhtırasına kadar geçen tam 51 yılı kapsıyor. Bu yarım asırlık dönemi, sanayici Fehmi Çok’un gözünden izliyoruz. Erol Toy, yerli sermayenin nasıl biriktiğini, konuya yabancı okurun da anlayacağı biçimde basitleştirerek aktarmış. Bu, romanı öğretici kılsa da kimi bölümlerde teknik ayrıntılar ağırlık kazanmış. Siyasetle iç içe geçmiş sanayi dünyası, roman boyunca gözler önünde. Ülkenin büyük iş insanlarının, daha fazla kâr uğruna siyaseti nasıl şekillendirdiği a...

Ayfer Tunç ile Başlayan Yıl 2023 senesinin başlarında, henüz emekli olmamışken TRT Spor rejisinde çalışan bir kitapsever arkadaşımın önerisiyle Dünya Ağrısı adlı romanı okumuş ve derinden etkilenmiştim. Ayfer Tunç'u bu kadar geç fark etmiş olmak açıkçası biraz içimi burktu. Ama geç olsun, güç olmasın diyerek seneyi Ayfer Tunç romanlarıyla kapatmaya karar verdim. Bu uzun ve belki de gereksiz sayılabilecek girizgâhın ardından gelelim Kapak Kızı adlı romana. İlk baskısı 1992 yılında Simavi Yayınları tarafından yapılmış. Ben, Ekim 2022 tarihli Can Yayınları baskısı olan 22. baskısını okudum. Roman, yazarın 2004’te gerçekleştirdiği kapsamlı bir revizyondan geçmiş ve bu versiyona yazarın bir notu da eklenmiş. Kitap, bu haliyle toplam 261 sayfa. Karlı Bir Günde, Dolu Bir Roman Hikâye, yemekli vagonlarda sigara içmenin serbest olduğu, içki servisinin yapıldığı zamanlarda geçiyor. Karlı bir günde Ankara’dan İstanbul’a giden bir trende, erotik bir derginin kapağındak...

Cumhuriyet'in ilk seneleri, henüz çok partili sisteme geçilmemiş. Ebedi Şef İsmet Paşa'nın liderliğinde CHP'nin tek parti iktidarının son seneleri yaşanıyor. Trakya göçmeni, Balkan Savaşı sırasında şehit düşen Hasan dayısının kanını taşımanın gururu ve onun gibi zabit olamamanın hüznünü bir arada yaşayan Bekçi Murtaza'nın yaşam mücadelesini anlatıyor Murtaza adlı romanında Orhan Kemal, asıl adıyla Mehmet Raşit Öğütçü.  Geçenlerde Cihangir'de bir arkadaşım ile görüşmeden dönerken Orhan Kemal müzesinin önünde buldum kendimi. Defalarca önünden geçmiş ancak hep bir yerlere yetişme telaşından, gezme fırsatı bulamamıştım. Orhan Kemal'i oğlu Işık Öğütçü tarafından kurulan ve ayakta tutulan bir özel müze, Orhan Kemal Müzesi. Kadir Has Üniversitesi'nde çalıştığım günlerde Cibali'nin arka sokaklarında Orhan Kemal Sokağı'nı ve yazarın bir dönem yaşadığı evi görmüştüm. Müzenin görevlisinin verdiği bilgilere göre Cibali'deki ev, yazarın ailesi ile birlikte ki...

Uzun yıllardır kütüphanede bana bakan, hep okumak istediğim ancak bir nedenle sıra gelmeyen kitaplardan birisiydi Koku. Patrick Süskind adlı Alman yazarın dünyaca ünlü romanını Tevfik Turan'ın çevirisinden okudum. Eserin, Can Yayınları'nın 1993 yılında çıkan 6. baskısıydı.  Yazar Alman, ancak roman Fransa'da geçiyor.  Jean-Baptiste Grenouille adlı kahramanın  1700'lerin ortalarında Paris'te başlayıp Fransa'nın güneyinde süren ve sonu gene Paris'te biten sıradışı hayatını anlatıyor. Romanı okuma keyfinizi yok etmemek adına ipuçları vermemeye çalışarak hazırladım bu yazıyı. Gönül rahatlığı ile okuyabilirsiniz. 1700'lerin ortaları Avrupa ve dünyanın tarihine damga vuracak bir takım gelişmelerin yaşandığı seneler. Fransa'da yaşanacak devrime yol açtığı da düşünülen savaşlar, açlık, sefalet romanın arka planını oluşturuyor. Son derece ayrıntılı betimlemeler var romanda. Sanki Süskind 1985 yılında yazmamış romanı, 1800'lerde Paris'te yaşayan biri k...

Geç Kaldığım Bir Tanpınar Romanı Okumakta geç kaldığım romanlardan birini daha, nihayet bitirdim. Saatleri Ayarlama Enstitüsü , Ahmet Hamdi Tanpınar’dan okuduğum ilk eser oldu. Yazarın mutlaka okumam gerektiğini düşündüğüm başka eserleri de var listemde. Ben, Dergâh Yayınları 'ndan çıkan Eylül 2000 tarihli yedinci baskıyı okudum. Romanın ilk baskısı 1962’de yapılmış. Ancak eserin okuyucuyla ilk buluşması, 1954 yılında Yeni İstanbul Gazetesi 'nde tefrika olarak yayımlanmasıyla olmuş. Okuduğum baskıda, kısa bir yayınevi sunuşunun ardından dört bölümden oluşan romana yer verilmişti. Ayrıca kitabın sonunda Berna Moran ’ın (Birikim Dergisi, 1978), Mustafa Kutlu ’nun (Yönelişler, 1983) ve Beşir Ayvazoğlu ’nun (Töre, 1985) bu roman üzerine yazdığı makaleler sıralanmış. Bu yazıları okumak, eserde gözümden kaçan bazı incelikleri fark etmemi sağladı. Hayri İrdal ve Zamanın Kırılganlığı Saatleri Ayarlama Enstitüsü , farklı katmanlara sahip bir roman. İs...

Nermin Yıldırım'dan okuduğum üçüncü roman, yazarın ilk eseri: Unutma Beni Apartmanı oldu. Yıldırım, yayımlanan son romanı olan Ev ile ilgili bir söyleşisinde , ilk üç romanın Kafes üçlemesinin parçaları olduğunu söylemiş. Demek ki üçlemeyi bitirmek için Rüyalar Anlatılmaz ve Saklı Bahçeler Haritası'nı da okumam gerekiyor.  Dokunmadan'ı beğenerek okumuş, Ev'i başta hiç sevmemiş sonra hayran kalmış biri olarak Unutma Beni Apartmanı'na başladığımda, kitabı gören bir akrabam "ben iki romanını okudum, aynı konuyu yazdığını görünce bir daha okumadım" yorumunu yapmıştı. Aynı konu etrafında dolaştığını anlamam için benim üç romanını okumam gerekti. Konu ilginç, dil akıcı, benzetmeler çarpıcı ama, belki ilk roman olmasından kaynaklı bir takım sorunları var Unutma Beni Apartmanı'nın. Okuma keyfini bölecek ipuçları vermeden konuyu kısaca anlatırsam babaannesi tarafından büyütülen bir kız çocuğu, seneler sonra ortaya çıkan annesinden, kendisine ailesi hakkında anl...

Bugüne kadar 400'ün üzerinde kitap ile ilgili not ekledim blog sayfama. Tüm eserleri okuyup bitirdikten sonra eklediysem de Ev, bir ilk oldu ve 6 Nisan 2023'te, henüz roman bitmemişken bir yazı yazdım. Romanı çok beğendiğim için bitirmeyi bekleyemedim, yazmak için.  Bir yol hikâyesi Ev. Nermin Yıldırım'dan okuduğum ikinci romanda, daha önce okuduğum romanda işlenen konuya benzerliklerin fazlalığı başlangıçta hayal kırıklığına uğrattı beni. Hatta Ev'de Portekiz'den İspanya'ya yapılan bir yürüyüşün anlatılmasını, uluslararasında şansını arttırmaya yönelik planlı bir çaba olarak düşünmüştüm. Romanı bitirdikten sonra ise, moda tabirler, velev ki öyle, ne olmuş yani, dedim kendime.  Santiago Yolu, el Camino de Santiago, anahtar kelimesi ile internette aradığınızda karşınıza bir çok bilgi çıkacaktır. Instagram hesabından gördüğüm kadarıyla Nermin Yıldırım, tıpkı Ev'in kahramanı Seher gibi, bir arkadaşı ile bu yolculuğu yapmış. Romanların gerçek hayat ile benzerli...

Bugüne kadar sanırım 1000'in üzerinde sayıda kitap okumuşumdur. Bunlar arasında Ev, bir kaç özelliği ile benzersiz oluyor. Bu yazımda, benzersizliklerinden bahsedip, ikinci yazımda Ev ve Nermin Yıldırım'ın diline dair görüşlerimi paylaşacağım. Benzersizliklerin ilki, bugüne kadar ilk kez bir kitabı okumayı bitirmeden blogda yazıyorum. Bugüne değin 400'ün üzerinde kitap notu ekledim. Hepsini eserleri okuyup bitirdikten sonra, hatta kimini bitirdikten seneler sonra ekledim bloga. Ancak Ev'de bunun yerine, henüz okumayı sürdürürken yazmaya başladım. 20 Kasım 2022'de Dokunmak romanına dair yazdıklarıma bakınca , Ev'i okumaya Kasım 2022'de başladığım anlaşılıyor. Gene bloguma bakarsanız, Kasım 2022'den sonra eklediğim kitap yazılarının olduğunu görebilirsiniz. Barış Bıçakçı 'yı keşfim de Aralık 2022'ye denk geliyor. Ev'i okumaya başlamam ile bitirmem arasında aylar var olacak. Sanırım bu hafta içinde okumayı tamamlayabileceğim. Benzersizliklerin i...

Okumaya başlayıp, sayfalar ilerledikçe okumayı yavaşlattığım çok kitap oldu bugüne kadar. Kimisi sarmadı, kimisini okurken farklı işler girdi araya. Biteceğini bildiğim için okumayı yavaşlattığım ilk roman Dünya Ağrısı.  Her romanın bir zamanı var gibi geliyor bana. Bu romanı başka bir ruh hâli ile okusam, gene bu kadar etkiler miydi beni, sanmıyorum. Benim de "dünya ağrım" mı var, emin değilim. Dışarıdan bakıldığında herşey yolunda gibi görünüyor ama öyle mi gerçekte? Neredeyse hiç okuyucusu olmayan bir blog yazıyorum, hem de 18 seneden fazla zamandır. Neden? Nedir bu boş çabaların sebebi? Bu, kimsenin okumadığı ve önemsemediği blogda, 400'ün üzerinde kitap notu var. Kimi uzun, kimi kısa. Neyse, bildiğimi yapmaya devam edeyim, kimsenin okumayacağı yeni bir not karşınızda... Blogun okuyucusu olan tanıdıklar biliyor, ömrümün neredeyse tamamı Ankara'da geçti. 18 aydır ise İstanbul'da yaşıyoruz. Ankara'ya dair blogda çok yazı var. İstanbul'a taşınınca beni e...

Yakup Kadri Karaosmanoğlu'ndan okumaya devam ediyorum. Muhtar Özkaya Kütüphanesi sayesinde, Karaosmanoğlu'nun farklı eserlerine, ücret ödemeden, erişebiliyorum. Nur Baba'dan önce Hüküm Gecesi ile Sodom ve Gomore adlı romanlarını okumuştum. Her iki roman da Osmanlı'nın son dönemi ile Cumhuriyet'in ilk senelerine dair, gerçek olaylar üzerine kurgulanmış eserlerdi. Özellikle Hüküm Gecesi, belgesel nitelikte bir roman sayılabilir sanırım.  Nur Baba ise Karaosmanoğlu külliyatı içerisinde de farklı bir yere sahip. Belgesel diye nitelendirilebilecek özellikler var. Yazarın yaşam öyküsünde bir dönem Bektaşi dergahına devam ettiği yazılı meselâ. Romanın yayınlanmasının ardından gelen tepkilere karşılık olarak Yakup Kadri Bey, yazdığının sadece bir roman olduğunu ve buna göre değerlendirilmesi gerektiğini belirten açıklamalar yapmış. İletişim Yayınları, 1983 yılından itibaren bastığı romanın ilk baskısı 1922 yılında Akşam Matbaası'ndan çıkmış. Tefrika hali 1914 - 1915 y...

Barış Bıçakçı külliyatını okumaya devam ediyorum. Herkes Herkesle Dostmuş Gibi, Bıçakçı'dan okuduğum ikinci eser oldu. 2000 yılında İletişim Yayınları'ndan çıkan eseri, 2009 yılında yapılan 3. baskısından okudum. İletişim Yayınları'nın web sayfasındaki bilgilere göre 16. baskısı yapılmış son olarak.  Eğer bir romansa elimdeki, 50 - 60 sayfa ile başlıyorum okumaya. Sonra zaman buldukça, 50 - 60 sayfa ile sürdürüyorum okumayı. Herkes Herkesle Dostmuş Gibi'yi aldığımda, 114 sayfalık eseri iki okuma seansında bitireceğimi düşündüm. Tam üç kez yeniden başladım okumaya. Her seferinde 30 - 40 sayfa okuyup, kenara koyuyordum. Sonra fark ettim ki bu eseri tek seferde okuyup bitirmem gerekiyordu.  Sonunda dün gece, tam da düşündüğüm gibi, iki saatte okuyup bitirdim .  Bu kadar etkileyici bir kalemle bu kadar geç tanışmamın hüznünü hissettim, satırlar ilerledikçe. Gene bir novella, Herkes Herkesle Dostmuş Gibi. Türkçe'de benzerine rastlamadığım bir üslup ile yazılmış. Öykü baş...

O kadar çok kitabını okuyup, bugüne kadar bloga eklemediğim başka bir yazar var mıdır bilemedim. Cümleyi yazarken bir yandan düşünüyordum ve fark ettim ki Hermann Hesse'nin yanısıra Boris Vian'dan da bir çok kitap okudum ve blogda sadece bir eserinden bahsettim. Neyse, geç olsun güç olmasın diyerek Bozkırkurdu hakkındaki notlarıma başlayayım.  Hesse'den blogda söz etmemiş olmamın nedenini tahmin etmişsinizdir, doğru bildiniz... Her iki yazarı okuduğumda, blog yazmaya başlamamıştım henüz. Blog yazmasam bile, o günlerde de kitaplara dair notlar alıyordum. Bu yazıyı hazırlarken o notlarımdan yararlandım.  Bozkırkurdu, belli bir yaştan önce okunduğunda tam anlaşılamayacağını düşündüğüm romanlardan. Çeviri eserlerde, çevirmen de önemli oluyor. Almanca yazılan eserlerde Kamuran Şipal ve Ahmet Cemal'in çevirileri varsa onları tercih ediyorum. Bozkırkurdu'nu Kamuran Şipal çevirisinden okumuştum.  Romanın hissettirdiklerinden bahsetmek istiyorum bu yazımda. Sonuçta romanın a...

Kitap etiketli 398. yazımda sevgili Ahmet Öre'nin ilk eserine dair notlarımı paylaşacağım. Ahmet Öre ile hiç karşılaşmadık, ancak kendisiyle e-söyleşi yapmıştım. Pariste.net adresli, çok özenle çekilmiş fotograflarla süslü 500 yazılık bir web sayfasının kurucusu / sahibi.  10 sene Paris'te yaşadıktan sonra İstanbul'a dönmüş. Daha doğru bir ifade ile, hayatının bu dönemini İstanbul'da geçiriyor. Paris'e gezmeye giden farklı grupların birer günlerini anlattığı Paris'te Bir Hafta adlı çalışmasını hangi kategoriye koymalı bilemedim. Sanırım kategori üzerine düşünmek yerine çalışmanın keyfini çıkartmaya odaklanmak daha doğru olur. Üçyüz sayfaya yakın bir çalışma, Paris'te Bir Hafta. Haftanın yedi günü, Paris'in farklı bölgelerinde geziye götürüyor Ahmet Öre okuyucusunu. Bunu yaparken kâh genç sevgililerle, kâh iki çocuklu bir aileyle birlikte oluyoruz. Haftanın günleri değiştikçe kahramanlar ve kaldıkları otellerin bölgeleri de değişiyor.  İşin doğrusu Ahme...