S A D E C E Ö Z G Ü R

Seneler sonra gelen şampiyonluğun yılındaki slogandı; bu sene o sene olsun!  Dile kolay tam 38 sene sonra gelen bir şampiyonluk . 1980 sonrasında doğanların hiç biri şampiyon olduğumuzu hatırlamıyordu meselâ. 2022 yılındaki başarı tekrar eder mi diye soruluyor şimdilerde, bu sene o sene olur mu? 25 Ekim'deki yazımda  neden olmasın demiştim. Bu tespiti yaparken Trabzonspor 'un Avrupa kupalarında mücadele etmediği gerçeğinden yola çıkmıştım. O tarihte Galatasaray ve Alanyaspor beraberlikleri henüz yaşanmamış, Fenerbahçe ise deplasmanda 2-0 geriye düştüğü maçta Beşiktaş'ı 3-2 yenmemişti.  Son iki maçtaki oyunu düşününce ben hâlâ iyimserliğimi koruyorum. Haklısınız, kendi sahamızda, dolu sayılabilecek tribünlerin desteğiyle 1-0 öne geçtiğimiz maçta ikinci golü aramalıydık. Ligin ilk 3 haftasındaki 1-0'ların ne kadar tehlikeli skorlar olduğunu unutmamalıydık.  Bugün Kocaelispor'un Galatasaray'ı puansız göndermesi ligin gidişatını kökten değiştirecek bir dönüm n...

"tiyatro" etiketli son yazıyı ne zaman yayınlamışım diye baktım, bu yazıya başlamadan önce. 18 Şubat 2019'daki son yazının girişini gördüm: "tiyatro" etiketli yazı yayınlamayalı 5 sene kadar olmuş. Oysa bu süre içerisinde bir çok oyun izledim. Bu oyunlara dair yazmamış olmamın tek açıklaması oyunlar üzerine yazacak bir şey bulamamam değil elbette. Vakitsizlik, isteksizlik, araya giren başka konular... Demek ki seneler geçse de tiyatro etiketli yazıların kaderi değişmiyor. Oysa 2019'dan bu yana bir çok oyun izledim. Kimilerini çok beğendim ama gelin görün ki hiç birisini blogda paylaşmamışım. Bu uzun ve muhtemelen gereksiz girişin ardından gelelim Gölge adlı oyuna. Aslında oyuna geçmeden önce Gölge'yi fark etmemi sağlayan Radyo 1 'deki programa teşekkürlerimi sunmak istiyorum. Eve dönerken Radyo 1'de Gölge oyununun yazarı ve oyuncusu Yağmur Topçu , yönetmeni ve oyuncusu Ahmet Kahvecioğlu ve üçüncü oyuncusu Berfin Berber 'in konuk olduğu pro...

Edebiyat derslerinde yeni Türk şiirinin kurucuları arasında, Orhan Veli ve Melih Cevdet ile birlikte adını öğrendiğim Oktay Rifat'ın 1976 yılında yayınlanan romanını geç de olsa okudum. Adından anlaşılacağı gibi romanın baş kişisi bir kadın, Filiz. Fonda ülkenin içinden geçtiği kaotik ortama dair bilgilere yer verilmiş. 1975 yılında farklı şehirlerdeki çatışmaların - kavgaların, kurgusal bir metin olan romanda yer alması anlatıyı desteklemesi bakımından işlevsel bir tercih olmuş. 3 çocuklu bir kadın olan Filiz'in kocası Bedri ile ilişkileri, bugünkü tanımlamalarla, evlilik içi cinsel şiddet olarak değerlendirilebilecek birliktelikleri ve Filiz'in Selim'le yaşadıklarını Oktay Rifat'ın kaleminden okumak ilgi çekiciydi.  Son bölümü çok beğenerek ve imrenerek okudum. Bir şeylerle uğraşırken aklın bambaşka şeyler düşündüğü haller nasıl yazılmalı diye sorarsanız, bu son bölümü okuyun derim.   Bir Kadının Penceresinden, Rifat'ın ilk romanıymış. Büyük şairin diğer roma...

Trabzonspor bu sezona iyi başladı. Uzun bir aranın ardından dört maç üst üste kayıpsız ilerliyor. Lider Galatasaray ile arasındaki puan farkı, bir maç fazlasıyla, 2. Galatasaray'ın kadrosuna bakınca şampiyonluk için pek şansımız olmadığını düşünen çok olacaktır.  Ben olaya farklı bir açıdan bakmak istiyorum. Bu sezon Trabzonspor Avrupa kupalarında yok. Oysa Galatasaray, Fenerbahçe ve Samsunspor ligin yanısıra Avrupa'da da mücadele ediyor. İki kulvarda mücadele, sakatlık ve yorgunluk gibi dezavantajları beraberinde getiriyor.  Bu yüzden, kadro derinliği Galatasaray kadar olmasa da Trabzonspor'un zirve yarışını uzun süre götürebileceğini ve bu senenin bir kez daha o sene olabileceğini düşünüyorum. Fatih Tekke ile yakaladığımız bu ritmi sürdürmemiz dileğiyle...

Gerçekle düşün birbirine karıştığı; kahramanın Bursa'dan Paris'e, Sinop'tan Alanya'ya dolaştığı; geçmiş sorgulamaları, hayal kırıklıkları, hüzünler ve mutlulukların birbiriyle yarıştığı 160 sayfalık bir roman Uyku İstasyonu. Duraklarda, silik de olsa, Nazlı Eray'ın hayatına dair izler sezdim. Hangi izin hangi gerçekliğe işaret ettiğini edebiyat eleştirmenlerine bırakayım. İşin aslı, bulduğumu sandığım izlerin doğruluğundan da emin değilim. Ayrıca böylesi bir romanı okurken neden yazarın gerçek hayatıyla bağları düşünür insan sorusunu kendime not olarak ekleyeyim. Romanı tek oturuşta bitirdim. Elimden bırakmadan okumama neden olan şey sanırım büyülü atmosferdi. Bir sonraki sayfada ne olacağını tahmin bile edememenin gizeminin yanı sıra hikayenin gelişiminin neye işaret ettiğini çözmeye çalışmak da çok keyifliydi. Keyifli okumalar diliyorum. Sizler de görüşlerinizi paylaşmak isterseniz, yorum yazabilirsiniz. 

Trafiğe çıkan araç sayısı da trafikte geçirilen süre de her sene artıyor. Ne akaryakıt zamları ne araç fiyatları bu artışlara engel olabiliyor. Sabah ve akşam saatlerinde yoğunlaşsa da artık günün her saatinde dur / kalk trafiğine yakalanmadan bir yere ulaşmak hayal. Kurallara uygun araç kullanırken önünüzde arkanızda ani manevralarla sizi zor durumda bırakan sürücülerle karşılaşmak işten değil.  Ne yazık ki her gün sosyal medya platformlarında yol verme üzerine başlayan tartışmalarla ilgili videolar görüyorum. Kiminin sonu çok üzücü bitiyor. 32 senedir araç kullanan birisi olarak trafikte güvenli sürüşe dair önerilerimi paylaşmak istiyorum: Yakın takipten kaçının. Araya başka araç girmesin diye önünüzdekinin tamponuna yapışırsanız ani frenlerde durma şansınız azalır. Hız limitlerine uyun. 50 ile git diyorsa levhada yerleşim yerinden geçiyorsunuzdur, birden yaya / hayvan yola çıkabilir. 30 diyorsa levha, okul vardır yakında. Sol şeridi işgal etmeyin. Bırakın geçsin daha hızlı ...