Ana içeriğe atla

Kayıtlar

sine ergün etiketine sahip yayınlar gösteriliyor

neden fotograf çekiyoruz

Filmli makineler zamanından kalmayım. Siyah beyaz ILFORD'la çektiğim karelerin bir bölümü duruyor hâlâ. Film banyosu, kart baskısı, deklanşöre basıldığı anda film üzerine sabitlenen karenin baskı sırasında değişikliklere uğratılması... Hepsi hoş, güzel anılar oldu artık. Başlıktaki soruyu, neden fotograf çekiyoruz sorusunu son zamanlarda daha çok soruyorum.  Bulduğum bir kaç yanıt var. Sizlerin yorumlarını da merak ediyorum. İşte benim yanıtlarım: İleride dönüp o anı hatırlamak için.   Orada bulunduğumuzu göstermek için. Herkes çektiği için.

Burası Tekin Değil / Sine Ergün

2004'ten bu yana süren sadeceozgur.blogspot.com, geçtiğimiz haftasonu aldığım bir karar ile şekil değiştiriyor. Bu kitap etiketiyle bu bloga yazılmış son yazı. Kitap etiketli yazılar, bundan böyle sadeceokumak.blogspot.com adresli yeni blogda olacak. Bu blogdaki diğer yazılar da zaman içerisinde sadeceokumak'a taşınacak. Orada daha ayrıntılı etiketlemelerle aradığınız türe daha kolay erişebileceksiniz. Kitap, ne yazık ki fazla ilgi çekmiyor. Sadeceozgur.com'un en az okunan yazıları kitapla ilgili olanlar. Belki sadece kitap notlarının bulunduğu özel bir blog yapmak, bu makus kaderi değiştirebilir.  Birinci baskısını 2010 yılında Yitik Ülke Yayınları'ndan yaptıktan sonra 2012'de Can Yayınları tarafından yeniden basılan Burası Tekin Değil, Sine Ergün'ün ilk öykü kitabı. Ergün, 85 sayfaya 27 öykü sığdırmış. Yazardan okuduğum ilk öykü kitabı Bazen Hayat'ta aynı tarz öyküler içeriyordu. Bu ilk öykü kitabında da ana tema ölüm. Öyküleri okurken aklıma Portishea...

Bazen Hayat / Sine Ergün

Sine Ergün, genç öykücülere güvenimi tazeleyen isimlerden. Bazen Hayat, Ergün'ün ikinci kitabı. 92 sayfalık kitapta 22 öykü var. Çoğu 3 sayfalık, kimisi ise tek sayfadan ibaret. Kelimeleri süslenmiş, şekil değiştirmiş değil. Yalın ve kısa cümlelerle anlatıyor öykülerini.  Öykülerindeki bu duru anlatımı ve kısa tarzı sevdim. Günlük hayatın bunaltıcı yanlarından, gençlerin ilişkilerinden bahsediyor. Bunu yaparken ne öğretici bir üslup takınıyor ne sorgulayıcı. Daha çok olaylara gözlemci gibi yaklaşıyor. Var olan durumu betimliyor taraf tutmadan. Böyle yaparken ama, Aile Haysiyeti adlı öyküsünde mesela, öyle bir acıtıyor ki okuyanın içini. Kamyon Şoförlerinin Buluşması ve Karanlıkta adlı öyküleri, özellikle Karanlıkta, gerçek üstü anlatımlar taşıyor. Can yayınlarından 2012'de çıkan Bazen Hayat'ın ikinci baskısıydı benim okuduğum. Dost kitabevi ziyareti sırasında rastlayıp, tesadüfen tanımış olduğum Ergün'ün Burası Tekin Değil adlı ilk kitabını da okumaya karar verdim....