Filmli makineler zamanından kalmayım. Siyah beyaz ILFORD'la çektiğim karelerin bir bölümü duruyor hâlâ. Film banyosu, kart baskısı, deklanşöre basıldığı anda film üzerine sabitlenen karenin baskı sırasında değişikliklere uğratılması... Hepsi hoş, güzel anılar oldu artık. Başlıktaki soruyu, neden fotograf çekiyoruz sorusunu son zamanlarda daha çok soruyorum. Bulduğum bir kaç yanıt var. Sizlerin yorumlarını da merak ediyorum. İşte benim yanıtlarım: İleride dönüp o anı hatırlamak için. Orada bulunduğumuzu göstermek için. Herkes çektiği için.
Italo Calvino'dan okuduğum ilk kitap Can yayınlarından Rekin Teksoy çevirisiyle ilk baskısını 1991'de yapmış Zor Sevdalar adlı öykü kitabı. Benim okuduğum 1999 tarihli dördüncü baskısı. Calvino'nun dilimize çevrilen çok sayıda eseri varmış. Küba doğumlu yazar, iki yaşında İtalya'ya gelmiş ve orada yaşamış. Eserlerini de İtalyanca yazmış. Zor Sevdalar, yazarın 1949 - 1967 yılları arasında kaleme aldığı 13 öyküsünden oluşuyor. Tutku, aşk, kaçamak, yolculuk, aldatma, Calvino'nun öykülerinde bu temaların hepsi var. Ortak özellikleri ise hepsinin bir serüven olarak ele alınması ve anlatılması. Ayrıntılar, betimlemeler, iç sesler, derinlemesine analizler okuduğum öykülerde yoğun olarak yer alıyordu. Beni en çok etkileyenleri ise Bir Memurun Serüveni ve Bir Fotoğrafçının Serüveni başlığını taşıyan iki öykü oldu. Bir Fotoğrafçının Seüveni'ndeki kimi tespitler üzerine ben de çok düşünmüştüm bir dönem. Fotoğraf çekmenin anlamı / anlamsızlığı, anı yakalama çabası, sonr...