S A D E C E Ö Z G Ü R

Hep merak ederim, beni sadece yazılarımla tanıyan var mıdır diye. Blogumun, sayıları az da olsa, düzenli okuyucuları var. Ancak bu kişilerin arasında, hiç tanışmadıklarım var mı meselâ? Neyse, bu gereksiz ama en azından kısa girişin ardından gelelim yazının başlığına. Devir kapanırken diye yazsam da aslında devir kapanacak mı tam belli değil. EYT olarak kısaltılan emeklilikte yaşa takılanlar düzenlemesi henüz netleşmediği için kesin konuşmamakla birlikte, 25 senelik işverenin değişmesi ihtimali ortaya çıktı.  Bu önemli değişiklik, farklı duyguları beraberinde getiriyor. Bir yanda yeni başlangıçların heyecanı, bir yanda, toplamda 28 senedir süren rutinin bozulmasının ortaya çıkarttığı endişe. Bir yanım düzeni değiştirmemek doğru derken, diğer yanım şimdi değilse ne zaman diye sesleniyor... Kısacası sevgili okurum, kafam karışık... En güzeli, henüz ortada üzerine düşünülecek bir yasa da olmadığına göre, birikmiş izinlerin bir bölümünü kullanmak... Sonrasına sonra bakarız... Bu arada ...

Sinemaya gitmek, filmi büyük perdede, iyi ses düzeni ile izlemek, arada mısır alıp yanındakiyle sohbet, iki - üç saatliğine dünya dertlerinden uzak, farklı konular üzerine düşünmek...  18 senelik blogumda, eskiden filmler üzerine de yazardım. Bu sabah, dönüp baktım, film etiketli 68 yazı eklemişim bloga. Son yazımın tarihi 20 Şubat 2019. Sazan Sarmalı adlı filmin ikinci haftanın sonunda Netflix'in kataloguna eklenmesinin sonuçlarına değinmiştim. O yazıyı hazırladığım dönem, henüz sinema salonlarına dair yasal düzenleme değişikliği yapılmamıştı. 22 Ekim 2019 tarih ve 30926 sayılı Resmi Gazete'de yayınlanan  SİNEMA FİLMLERİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ VE SINIFLANDIRILMASINA İLİŞKİN USUL VE ESASLAR HAKKINDA YÖNETMELİK'in 10. maddesinin ikinci fıkrasını hatırlayalım öncelikle... "(2) Sinema salonlarında ilk kez ticari dolaşıma girecek değerlendirme ve sınıflandırması yapılmış sinema filmleri, gösterime girdiği tarihten itibaren ücretli yayın yapılan kablo, uydu, karasal, inter...

Yakup Kadri Karaosmanoğlu'ndan okumaya devam ediyorum. Muhtar Özkaya Kütüphanesi sayesinde, Karaosmanoğlu'nun farklı eserlerine, ücret ödemeden, erişebiliyorum. Nur Baba'dan önce Hüküm Gecesi ile Sodom ve Gomore adlı romanlarını okumuştum. Her iki roman da Osmanlı'nın son dönemi ile Cumhuriyet'in ilk senelerine dair, gerçek olaylar üzerine kurgulanmış eserlerdi. Özellikle Hüküm Gecesi, belgesel nitelikte bir roman sayılabilir sanırım.  Nur Baba ise Karaosmanoğlu külliyatı içerisinde de farklı bir yere sahip. Belgesel diye nitelendirilebilecek özellikler var. Yazarın yaşam öyküsünde bir dönem Bektaşi dergahına devam ettiği yazılı meselâ. Romanın yayınlanmasının ardından gelen tepkilere karşılık olarak Yakup Kadri Bey, yazdığının sadece bir roman olduğunu ve buna göre değerlendirilmesi gerektiğini belirten açıklamalar yapmış. İletişim Yayınları, 1983 yılından itibaren bastığı romanın ilk baskısı 1922 yılında Akşam Matbaası'ndan çıkmış. Tefrika hali 1914 - 1915 y...

Eğer twitter kullanıyor olsaydım, bu yazının başlığını yazmakla yetinirdim. Oysa bir blog yazarı olduğum için, derdimi biraz daha uzun anlatmam gerekiyor... Eminim sizler de gözlemlemişsinizdir, sabah ve akşam saatlerinde yolları kaplayan araçların büyük çoğunluğunda sadece sürücü var. Yolcusu bile yok. Aslında iki nokta arası ulaştırılan, kişi değil, araç oluyor. Peki toplu taşıma ücretsiz olsa, araç sahiplerinin ne kadarı aracını kullanmayı tercih eder.  İtirazlar hemen gelecektir: Özel aracın konforu, toplu taşımada olmaz. Toplu taşıma her yere yok. Toplu taşımaya, hele ücretsiz olursa, kimse binemez. Belediyeler, zaten sübvanse ettiği bu hizmeti, bedava verirse, bunun için kaynağı nereden bulacak. İşin doğrusu tüm bu soruları ben de düşündüm ve bugün için tatmin edici bir yanıt bulamadım. Ancak bu konuyu düşünmeye ve araştırmaya devam edeceğim.  Sizlerin aklına gelenler olursa, aşağı yazabilirsiniz...