S A D E C E Ö Z G Ü R

40'lı yaşlarında, bekar, tek başlarına yaşayan bir kadın ve erkeğin birlikte yaşama çabalarının bir yılını konu alan oyun, 100 dakikalık tek perde olarak sahneleniryor. 3 oyuncunun yer aldığı ve Oda Tiyatrosu'ndaki Köpek-Kadın-Erkek , günümüzde gittikçe daha sık karşılaştığımız, kariyer sahibi, karşı cinse ihtiyacı olmadan yaşamaya alışmış/alışmaya çalışan kadın ve/veya erkeğin bu çabasında nereye kadar başarılı olduğunu/olabildiğini irdeliyor. Son on dakikasına kadar sıkmadan mantıklı bir çizgide ilerleyen oyunun son on dakikası ile ilgili fazla bir şey yazmak istemiyorum. Çünkü son on dakikasında olanların oyunun genel gidişi ile açıklanabilir yanı yok. Karakterlerin 90 dakika boyunca ortaya konuluş şekline bakan izleyici son 10 dakikadakileri çözemiyor. En azından ben çözemedim. Oyunu izleyen okyucularımın yorumlarını merak ediyorum. Benime ve sizlerle paylaşmalarını rica ediyorum. Son bir hatırlatma Oda tiyatrosunda oyunlar 18.30 'da başlıyor. Diğer sahnelerde 20'de

Bahçemdeki Ayı oyununa niyetlenip gitmiştik Şinasi sahnesine. Salondaki büyük boşlukları oyunun epeydir oynamakta olmasına bağlamıştık. Oyun başlayınca farkettik ki Bahçemdeki Ayı değil. Sonra kapıdaki afişlerin sonraki oyuna ait olmadığını, salonun girişindeki panoda 2 kişinin fotograflarının olmasının bir başka anlamı olduğunu kavradık. Bahçemdeki Ayı, sanatçılardan birinin rahatsızlığı nedeniyle iptal edilmiş, yerine İstanbul Devlet Tiyatrosu'nun Tek Kişilik Düet isimli oyunu sahneleniyormuş. Değişikliğe başta üzülsek bile, oyunu görmeyi çok istiyorduk, Tek Kişilik Düet 'i izledikçe üzüntümüz gitti. MS hastalığına yakalanmış ünlü bir keman sanatçısının hastalıkla, yaklaşan ölümle ve genel anlamda hayatla mücadelesinde, ünlü bir bestekar olan kocasının ısrarıyla görmeye başladığı psikiyatrist ile yaptığı görüşmelerden oluşuyor oyun. Hayatınızı adadığınız mesleğinizi yapamaz duruma gelirseniz, hatta yaptığınız (uğraştığınız) bir yerde sizin hayatınız olmuşken onu yapamaz duru

Ankara Şinasi sahnesinde sahnelenen Kendime Kıyamam , evlilik üzerine bir güldürü. İki saat yirmi üç dakikalık oyun uzun geldi bana. Özellikle ikinci perdenin ortalarından sonra sıkıcı gelmeye başladı oyun. İzleyicilerin çoğu oyunu beğendi. Ben çok beğenmesem bile gidip görmekte yarar var.

Yazarı Aziz Nesin'e 1978 yılında Madaralı Roman Ödülünü kazandıran eserinin uyarlamasını Ankara Ekin Tiyatrosu'nda izledik. 1977 yılında yazılan kitap, bürokrasiyi, "kutsal devlet" düşüncesini eleştiriyor. İşin üzücü yanı, yazılmasının üzerinden yıllar geçmesine karşın kitapta eleştirilenlerin halen, belki daha da artmış olarak, sürmesi. Müzikli danslı oyun, süresi uzun olsa bile (2 saat kadar sürüyor) sıkılmadan, ilgiyle izleniyor. Oyuncular başarılı. Elektrik Mühendisleri Odası Ankara Şubesi'ne bu güzel oyunu izlememize vesile oldukları için teşekkür ederim. Sanata verdikleri desteğin sürmesini beklerken bir yandan da halkımızın tiyatrolara daha sık gitmesini dilerim. Oyunların pahalı olması sigaraya günde 3-5 milyon veren kişiler için mazeret olamaz.

Ankara Ekin Tiyatrosu'nda izlediğimiz oyun, gerek kurgusu gerekse oyuncuların başarılı performansları ile etkileyiciydi. Ülkede yaşanan darbe sonrası idam edilen sol görüşlü bir gencin sevgilisinin yazdığı senaryonun filme çekilişininin anlatıldığı tek perdelik oyunda müziğin hemen hemen hiç kullanılmamış olması, yaratılan boğucu atmosferi destekliyor. Günümüz insanının o dönemleri anlayamıyor oluşuna vurgu yapılıyor. Bu durumun nedeni olarak da dönemi yaşayanların, anılarını paylaşmamış olmaları gösteriliyor. Ayrıca geride kalanların çektiği büyük acı, tüm çıplaklığı ile izleyiciye sunuluyor. Oyunu izlerken bir kez daha idam cezasının kaldırılmış olmasının ne kadar isabetli bir karar olduğunu anladım. Ankara Ekin Tiyatrosu'nun bir dönem içine düştüğü ekonomik zorlukları atlatmış olduğunu diliyorum.

Oyunla ilgili görüşlerimi yazmadan önce Devlet Tiyatroları'nın Akün Sahnesi ile ilgili düşüncelerimi paylaşmak istiyorum. Akün Sineması tiyatro sahnesi olarak düzenlendikten sonra izlediğimiz ilk oyun Benerci Kendini Niçin Öldürdü idi. Bu oyun sergilenirken, öyle sanıyorum ki zamansızlıktan, seyircilerin oturacakları koltuklar, salonun genel durumu içler acısıydı. Geçen hafta sonu salona geldiğimde ise oldukça farklı bir salonla karşılaştım. Her şey yenilenmiş, büyük, konforlu, başkente yakışır bir salon olmuş Akün sahnesi. Eleştirilerim ise havalandırmanın iyi çalışmaması ve salonun girişindeki spotların çokluğu. Girişteki ışıklandırma hem fazla elektrik tüketimine neden olur hem de ortamı ısıtır. Oyuna gelince, 1929 büyük bunalımından sonra Amerika'da halkın, içine düştüğü yoksulluk ve sefalet, yatacak yer karşılığı her şeyi yapmaya hazır hale gelişleri tüm çıplaklığı ile ortaya konulmuş. Canlı müzik, şarkılar oyuna renk katmış. Ancak özellikle ilk perdesi fazla uzun. Oyuncul

Hani bazı oyunlar vardır. Konusu ile ilgili en küçük ayrıntıda oyunu izlemenin anlamsızlaşır. Ölümden kaçış yok, böyle bir oyun. Bu nedenle konusuna ilişkin söylenebilecek tek şey Kızıldeniz kıyısında tatile giden bir Fransız çift, Ermeni ve İngiliz arkadaşlarının başından geçen olaylar. Hırslarının insana neler yaptırabileceğini sergileyen iyi bir oyun. 2 saatten fazla sürmesine karşın sıkıcı olmayan, trajik sahnelerinde, ilginç bir şekilde seyircileri güldüren farklı bir oyun. Bu sezon izlediğim oyunlar içerisinde beğendiklerimden birisi. Bu sezon izlediklerim içerisinde favorim ise halen Schubert ve Şevki Bey. Herkese iyi seyirler. 6 YTL'ye bu keyfi yaşattığı için Devlet Tiyatroları'na sonsuz teşekkür...

Bu sezon devlet tiyatrolarının en çok sevilen oyunlarından birisi "sen de gitme Triyandafilis" . İnternetteki tanıtım yazısında 2 perdelik oyun özetlenmiş. Zekası geri kalmış Triyandafilis isimli kız çocuğunun Hatay'ın karmaşık döneminde yaşadıkları anlatılıyor oyun boyunca. Sahnenin kullanımı oldukça başarılı. Üç parçalı asansör sistemi kurulmuş. Sahneler arası geçiş genellikle bu asansör ile yapılıyor. Ancak biraz gürültülü çalışıyor asansör. Oyunculuklar başarılı. Öyle sanıyorum ki oyunu fazlaca beğenmemiş olmamın nedeni yakın zaman önce Schubert ve Şevki Bey isimli oyunu izlememiş olmam. Tiyatro oyunlarında her şeyin net olarak sunulması yerine kimi sembollerin kullanılmasını daha çok seviyorum. Sen de gitme Triyandafilis oyununda her şey netti. Her şeye karşın 6YTL'ye böyle bir eseri izlememizi sağlayanlara teşekkürler...

Son dönemlerde izlediğim en iyi oyunlardan birisi. Devlet Tiyatroları Yeni Sahne'de sergileniyor . Oyuna ilgi bir hayli fazla. Bu benim ikinci izleyişim. İkinci kez izlediğim ilk oyun. Salonun girişine izleyenlerin fikirlerini belirtebilmeleri için konulmuş defterden okuduğuma göre 12. kez izleyenler bile var. Hayat, sanat, varolma gibi konuları işleyen, birbirine benzer iki müzisyenin hayatlarından yola çıkarak bunu başaran bir oyun. Tek perde 75 dakika kadar sürüyor. Özellikle sahne kullanımı çok başarılı. Işık, aksesuar ve müzik yardımı ile (piyano çalınıyor canlı olarak) sahneler ve devirler arası geçiş yapılıyor. Kişi başı 6 YTL (iki paket sigaradan bile ucuz) karşılığında bu oyunu izleyebildiğimiz için emeği geçen herkese binlerce teşekkür.

Ankara'yı Ankara yapan yerlerin başında gelir Ankara Sanat Tiyatrosu (AST). Yıllar geçse de değişmeyen çizgisi, oyun seçimleri ve oyunculuk performansı büyülemiştir beni her seferinde. Son dönemlerde Rutkay Aziz'in yönetiminde başarılı oyunlarını sürdürüyor. Cumartesi günü, Sabahattin Ali'nin hayatını, ölümünü anlatan, yazarın eserlerinden yola çıkarak oyunlaştırılmış "Benim Meskenim Dağlardır" adlı eseri izledim. Oyuncular rollerinin hakkını veriyordu. Birinin ismini vermek diğerlerine haksızlık olur. Bu nedenle hepsi çok başarılıydı demek gerek. Ancak bir kaç yıldır Rutkay Aziz'in oyunculuğunda dikkat çekici bir düşme olduğunu gözlemliyorum. Özellikle konuşmasında, kelimeleri yutması, hızlı konuşması. Bir değişik durum var ancak tam anlayamadım... Oyunun sonundaki Sezen Aksu'nun ve sonra Ferhat Tunç'un sesinden dinlediğimiz "Benim Meskenim Dağlardır" şarkısı çok etkileyiciydi...

Ankara Sanat Tiyatroso (AST), yıllardır değişmeyen çizgisiyle, Ankara'lı sanatseverlerin çok iyi bildiği özel tiyatrodur. Geçen yıldan beri oynamakta olduğu ve artık yalnızca Pazar günleri 15.30'da oynayacağı, Nazım Hikmet'in Memleketimden İnsan Manzaraları isimli eseri izledim dün. TRT Haber-Sen için özel gösterimdi. Salonu dolduran 350'ye yakın arkadaş ile oyun izlemenin tadı başka oluyor. Hele yanımda 80 yaşını aşmış, hayatında ilk kez tiyatroya giden babaannem olunca daha da keyifli oldu. Oyun, ikinci dünya savaşı yıllarında geçiyor. Konusu, adı ile aynı: memleketten insan manzaraları. İşin ilginci, yazılalı 60-70 yıl olmuş ama halen güncelliğini koruyan bir oyun. İkinci dünya savaşı yerine Irak savaşını, Almanya yerine Amerika'yı koyun alın size çok güncel bir oyun. İnsanlardaki "işsiz kalma korkusu"nun devamı da, 1989 sonrası, kimi "uzman"ların "tarihin sonunun geldiği" safsatasının geçersizliğinin kanıtıdır. Ezilen, sömürülen in

Ankara'nın orta yerinde, Ulus'ta, Oda Tiyatrosu'nda sergileniyor oyun. Tek perdelik 1 saat 20 dakika süren duygu seli. Füruzan'nın yazdığı oyunu Vacide Öksüzcü oynuyor. Rejide de kendisi var. 1950'li yıllarda, İstanbul'da zengin ve "soylu" bir ailenin, ya da eşyayı adıyla çağırırsak İstanbul Burjuvası'ndan bir ailenin hayatını küçük bir kız çocuğunun gözüye anlatıyor oyun. Annenin kişiliksiz oğlu üzerindeki hakimiyeti, oğlunun küçük yaşta sınıfından olmayan bir kız ile yaşadığı ilişkiden olma çocuğundan dinliyoruz öyküyü. Oldukça etkileyici bir oyun. Oyuna gitmeyi düşünürseniz unutmayın ki Oda Tiyatrosu'nda oyunlar saat 18.30'da başlıyor. 20'de giderseniz oyun çıkışını görebilirsiniz ancak. İki paket sigara parasına bu keyfi yaşatan herkese binlerce kez teşekkürler...

Son dönemlerde izlediğim en iyi oyunlardan birisi olan, Schubert ve Şevki Bey, Ankara Devlet Tiyatrosu Yeni Sahne'de sahneleniyor. Ali İhsan Kaleci yazmış, Mustafa Avkıran yönetmiş. Elvin Beşikçioğlu, Ünsal Coşar, akrabalığım yok yazı tamamen tarafsız yazılmıştır :) ve Harun Özer oynuyor. Piyanoyu ise A.N. Nihan Turnagöl çalıyor. Tiyatro programında oyun ile ilgili tanıtım yazısında "Bir hasret yolculuğu...İnsan, hayatın her anında bir kış yolculuğunun önündedir ve her zaman bu yolculuğa hazırlıksız, çırılçıplak..." diye yazılmış. Ölümlü dünyada yaşayıp "ölümsüzlüğe" ulaşmış ve 31 yaşındayken ölmüş, iki bestecinin hayatından yola çıkarak hayat, ölüm, sanat, sanatçı gibi konularda düşünmeye zorlayan bir oyun. Hayatta asıl yapmak istediği ile uğraşmayı hep erteleyenler için daha da düşündürücü bir oyun. Schubert'in ve Şevki Bey'in etrafındakilerle olan diyaloglarının her biri hayat dersi gibi. Oyunun sahnelenişi de oldukça başarılı. 3 oyuncu ile bir çok fa