S A D E C E Ö Z G Ü R

Şampiyonlar Ligine katılamadık. Avrupa Liginden elendik. Geriye kupa 3'te devam için play-off oynamak kaldı. Ligde Fenerbahçe galibiyeti ile umutlansak bile Karagümrük hezimeti, yeşeren umutları söndürdü. O zaman, bu sene o sene demenin tam zamanı. Madem geçen sene şampiyon olan takımı bozduk, bu sene kurduğumuz takımın bir şey yapabileceği olanaklı görülmüyor... Tam neşter vurma anıdır bence... Sahada istediği topları alamayan ve bu yüzden verimsiz görülen Maxi Gomez ve geldiğinden beri istikrar tutturamayan Umut Bozok başta olmak üzere maliyeti yüksek katkısı düşük tüm oyunculardan kurtulmanın tam zamanı... Öze dönüp altyapıya bakmanın, çevre illerin alt Lig takımı kadrolarını değerlendirmenin tam zamanı... Bütçeyi artıya geçirip borçları azaltmanın, takımı finans kuruluşlarının cenderesinden kurtarmanın tam zamanı... Bunu başarabilecek bir ruh var Trabzon şehrinde.... Tek gereken "o sene bu sene" diyebilecek bir irade....

Kimse okumasa bile yazmaya devam ediyorum, sağlığım ve elbette ömrüm yettiğince de devam etmeyi düşünüyorum. Böyle sene sonlarında yazdıklarıma dönüp baktım bu sabah... 2009 Aralık'ında meselâ şöyle yazmışım: Neyse ki benim öyle gerçekleşmeyen büyük planlarım yok, uzun zamandır. Çünkü gerçekten plan yapmayanlardanım. Öyle arada gaza gelip bir şeyler çiziktirdiğim olduysa bile bunlar gerçekleşmese dünyanın sonunu getirmeyecek türden. Dönüp 2009'u, ki bizim için büyük sevinçler ve endişeler yılı olmuştu, uğurlamaya hazırlandığımız tarihlerde yazdığım yazıyı okudum. Aklıma Kayahan'ın söylediği şarkı geldi: Değişen hiç bir şey yok sevdiceğim. Bir telaş, bir heyecan yollardayız... Biz yetişkinler için pek bir şeyin değişmemesi üzünülecek bir durum değil aslında. Malum, yaşımız kemale (ne ise o artık) yaklaşırken değişimler olumsuz oluyor çoğunlukla. Bebeklere ise her gün mucizeler getiriyor. Koltukta desteklerle oturmalardan, desteksiz oturmaya, sürünüp yuvarlanmadan, emeklemeye...

Blogum artık 18 yaşında. 17 Kasım 2004 senesinde ilk yazımdan bu yana 18 koca sene geçti. Bu 18 yılda neler neler oldu. Hayatımda bir çok değişen ve gene bir çok değişmeyen var. Hâlâ aynı kişi ile evli, hâlâ aynı iş yerinde çalışıyorum. Artık iki(z) kızımız var, artık yeni bir şehirde yaşıyoruz.  Peki blogla ilgili neler değişti derseniz, aslında pek de bir değişiklik yok. Hâlâ az okunan, çok yazılan ve tek yazarlı bir blog. Hâlâ reklâm yok, olması da düşünülmüyor... Bu sene 23 kitap notu eklemişim. Toplam kitap sayısı 400 oldu. Sene ortalaması da 22'nin az üzerinde, ki benim okuma hızıma uyan bir istatistik. Ayda ortalama 2 kitap... Heyecanla, umutla girdiğimiz bir sene 2023. Cumhuriyetimizin 100. senesini kutlayacağız 29 Ekim'de... Şimdiden nice senelere... Herkese mutlu yıllar... 

Barış Bıçakçı külliyatını okumaya devam ediyorum. Herkes Herkesle Dostmuş Gibi, Bıçakçı'dan okuduğum ikinci eser oldu. 2000 yılında İletişim Yayınları'ndan çıkan eseri, 2009 yılında yapılan 3. baskısından okudum. İletişim Yayınları'nın web sayfasındaki bilgilere göre 16. baskısı yapılmış son olarak.  Eğer bir romansa elimdeki, 50 - 60 sayfa ile başlıyorum okumaya. Sonra zaman buldukça, 50 - 60 sayfa ile sürdürüyorum okumayı. Herkes Herkesle Dostmuş Gibi'yi aldığımda, 114 sayfalık eseri iki okuma seansında bitireceğimi düşündüm. Tam üç kez yeniden başladım okumaya. Her seferinde 30 - 40 sayfa okuyup, kenara koyuyordum. Sonra fark ettim ki bu eseri tek seferde okuyup bitirmem gerekiyordu.  Sonunda dün gece, tam da düşündüğüm gibi, iki saatte okuyup bitirdim .  Bu kadar etkileyici bir kalemle bu kadar geç tanışmamın hüznünü hissettim, satırlar ilerledikçe. Gene bir novella, Herkes Herkesle Dostmuş Gibi. Türkçe'de benzerine rastlamadığım bir üslup ile yazılmış. Öykü baş...

O kadar çok kitabını okuyup, bugüne kadar bloga eklemediğim başka bir yazar var mıdır bilemedim. Cümleyi yazarken bir yandan düşünüyordum ve fark ettim ki Hermann Hesse'nin yanısıra Boris Vian'dan da bir çok kitap okudum ve blogda sadece bir eserinden bahsettim. Neyse, geç olsun güç olmasın diyerek Bozkırkurdu hakkındaki notlarıma başlayayım.  Hesse'den blogda söz etmemiş olmamın nedenini tahmin etmişsinizdir, doğru bildiniz... Her iki yazarı okuduğumda, blog yazmaya başlamamıştım henüz. Blog yazmasam bile, o günlerde de kitaplara dair notlar alıyordum. Bu yazıyı hazırlarken o notlarımdan yararlandım.  Bozkırkurdu, belli bir yaştan önce okunduğunda tam anlaşılamayacağını düşündüğüm romanlardan. Çeviri eserlerde, çevirmen de önemli oluyor. Almanca yazılan eserlerde Kamuran Şipal ve Ahmet Cemal'in çevirileri varsa onları tercih ediyorum. Bozkırkurdu'nu Kamuran Şipal çevirisinden okumuştum.  Romanın hissettirdiklerinden bahsetmek istiyorum bu yazımda. Sonuçta romanın a...

2022 yılının son haftasına başlarken, 18 yaşındaki bloguma, eğer yanlış hatırlamıyorsam, ilk kez bir şiir kitabı ile ilgili notlarımı ekliyorum. Pek kıymetli Osman Yıldırım'ın elli beş şairin altmış beş şiirinden seçerek oluşturduğu Beyoğlu'nda Gezersin adlı eseri, tahmin edebileceğiniz gibi, Beyoğlu üzerine yazılmış şiirlerden oluşuyor. Eserde Osman Bey'in şiirleri de var.  Başka hangi yazarlar ve hangi şiirleri var diye soracak olursanız, beni en çok etkileyen Avni mahlası ile yazılmış beyti ile Fatih Sultan Mehmet derim. Bu yazıda tüm şairlerin isimlerini sıralanamayacağım ama Necip Fazıl Kısakürek'ten Vedat Türkali'ye, İlhan Berk'ten Attila İlhan'a, İstanbul denildiğinde ilk akla gelen Fazıl Hüsnü Dağlarca'dan Orhan Veli Kanık'a bir çok ünlü şair, seçilen eserleriyle kitabın konuğu olmuş.  Beyoğlu, Galata, Haliç, Tarlabaşı ve Tophane olarak mekâna göre tasniflenmiş şiirler. 144 sayfalık eseri kitabevlerinde bulmanız biraz zor. Mâlum dağıtım sorun...

  Bir kez daha tahminlerimde yanıldım. Hem üçüncülük maçında hem final maçında kaybeden ülkelerin kazanacağını öngörmüştüm. Üçüncülük için Hırvatistan'ı şanslı görenler çoğunluktaydı. Ancak finali Fransa'nın kazanacağını tüm yorumcuları söylüyordu. Ben Arjantin'in kazanmasına sevindim. Mbappe'nin kupa tarihinin en golcü ismi olacağını düşünüyorum, eğer sakatlık gibi talihsizlikler yaşamaz ise. Sonuçta dört senede bir düzenlenen organizasyonun sonuna gelindi. Katar'da görevli giden arkadaşların anlattıklarına göre son derece iyi işleyen bir sistem kurulmuş. Para sorunu olmayınca çölün ortasına neler kuruluyor şaşmamak elde değil. Yeniden lige döneceğiz. Yoğun bir program futbolseverleri bekliyor. Hafta arası maçlarının da oynanacağı haftalar, bakalım kimin şampiyonluğu ile sonuçlanacak...

  Fazla bir şey yazmaya gerek var mı bilemiyorum. Hâlâ aktif olan, 18 yaşında kaç blog var, onu da bilemiyorum.  "Fenerbahçe-Trabzonspor maçı öncesi" başlığı ile 17 Kasım 2004 tarihinde merhaba demiştim.  Arada kısa süreli kesintiler olsa bile, 398 kitap notu, 369 teknik etiketli yazı, 137 gezi notuyla  en önemlisi benim kişisel arşivim oldu... Sadeceozgur.blogspot.com olarak başlamıştı macera... Bugün aynı hizmet sağlayıcı ile devam ediyorum yolculuğa, artık kendi alan adım da var.... Daha ne kadar devam eder diye sorarsanız, uzunca süredir kaç kişi okuyor diye bakmıyorum, zaten öyle yorumlarla dolu değil yazdıklarım. Sözün özü, birileri okur mu diye düşünerek yazmıyorum... Sıkılana kadar yazacağım, Sıkılınca ara vereceğim, Sonra, gene yazacağım... Siz de okursanız, Okumak istediklerinizi yazarsanız, Daha da keyifli olur yolculuk... Nice senelere... 🧿

Kitap etiketli 398. yazımda sevgili Ahmet Öre'nin ilk eserine dair notlarımı paylaşacağım. Ahmet Öre ile hiç karşılaşmadık, ancak kendisiyle e-söyleşi yapmıştım. Pariste.net adresli, çok özenle çekilmiş fotograflarla süslü 500 yazılık bir web sayfasının kurucusu / sahibi.  10 sene Paris'te yaşadıktan sonra İstanbul'a dönmüş. Daha doğru bir ifade ile, hayatının bu dönemini İstanbul'da geçiriyor. Paris'e gezmeye giden farklı grupların birer günlerini anlattığı Paris'te Bir Hafta adlı çalışmasını hangi kategoriye koymalı bilemedim. Sanırım kategori üzerine düşünmek yerine çalışmanın keyfini çıkartmaya odaklanmak daha doğru olur. Üçyüz sayfaya yakın bir çalışma, Paris'te Bir Hafta. Haftanın yedi günü, Paris'in farklı bölgelerinde geziye götürüyor Ahmet Öre okuyucusunu. Bunu yaparken kâh genç sevgililerle, kâh iki çocuklu bir aileyle birlikte oluyoruz. Haftanın günleri değiştikçe kahramanlar ve kaldıkları otellerin bölgeleri de değişiyor.  İşin doğrusu Ahme...

Dünya kupası serüveninin sonuna yaklaştık. Artık final ve üçüncülük maçları kaldı geriye. Daha önce de yazdığım gibi, en yakın takip ettiğim bu sene düzenlenen turnuva oldu.  Kısaca üçüncülük maçına dair tahminlerimi paylaşayım. Final için ayrıca bir yazı paylaşacağım.  Hırvatistan ve Fas arasındaki mücadele pek keyif vermeyecek ne yazık ki. Fas, açık ve kazanmaya dönük oynuyor. Hırvatistan ise daha ziyade oynatmamaya odaklandı turnuva boyunca.  Kim üçüncü olur derseniz ben Fas'ın kazanacağını düşünüyorum.