S A D E C E Ö Z G Ü R

İlkini bu yıl kullandığım ve büyük keyif aldığım Nazım Ajandası'nın 2007 yılı için hazırlananını bu gün aldım. Nazım Hikmet Kültür ve Sanat Vakfı tarafından hazırlanan Nazım Kültür Ajandası, aylar içersine serpiştirilmiş şiirlerle, takvime işaretlenen özel günlerle yılı daha keyifli geçirteceğe benzer. Spiral ciltli ve taşınabilir boyutlarda (A5 galiba) tasarlandığı için kullanımı kolay. Ajanda kullanma alışkanlığınız varsa kesinlikle tavsiye ederim. Ankara'da İmge Kitabevi'nden alabilirsiniz (Bedeli 10 YTL). Vakfın internet sayfası henüz yapım aşamasında. Ancak iletişim bilgilerinin yer aldığı bir resim var sayfada. Ayrıca, e-posta gönderilerinize çok hızlı yanıt alabiliyorsunuz... Nazım Hikmet Kültür ve Sanat Vakfı Sıraselviler Cad. No:48 Hrisovergi Apt. Kat:1 Taksim İstanbul tel (212) 252 63 14 - 15 nazimhikmetvakfi@turk.net

Anı kitapları okumayı seviyorum. Özellikle Türk siyasi  tarihinde rolü bulunan kişilerin yazdığı anı kitapları, günümüz Türkiye'sini anlamak için iyi olanaklar sunuyor. 84 yıllık yaşamının önemli bir bölümünü sosyalizm mücadelesi içerisinde geçirmiş Sadun AREN'in anıları, sol tarihe ışık tutuyor. Türkiye İşçi Partisi yıllarını, Mehmet Ali Aybar'la olan mücadelelerini içtenlikle anlatmış Aren. Anlatmış derken, kelimenin tam anlamıyla anlatmış. Kitap, Aren'in anlatımlarının ses kayıtlarından yapılan düzeltmelerle oluşturulmuş. Böyle olunca oldukça hızlı okunabilen sohbet tadında bir eser meydana gelmiş. Kitabın son bölümleri, Aren'in günümüzde sosyalizm yolunda verilecek mücadelelerle ilgili görüşlerini içeriyor. Bu bölümleri tek başına okuduğunuzda sosyalizmden vazgeçmiş, özelleştirme yanlısı (kitapta bu yöndeki fikirlerin iktisadi nedenlerini iyi incelemek lazım) deyim yerindeyse geçmişte yaptığı hataların farkına varmış bir eski tüfeğin anıları sanabilirsiniz. As

Erkan Can, Gemide filminden bu yana takip ettiğim ve çok başarılı bulduğum oyunculardan. Mahallenin Muhtarları dizisindeki Temel karakterindeki rolünün sahip olduğu olanakları sergilemeye uygun olmadığını düşündüm Gemide'deki rolünü izleyince. Televizyon dizileri ile filmler farklı oluyor elbette. Zor bir konuyu, oldukça başarılı bir şekilde yansıtmış yapımcılar. Dünyanın her yerinde din ile ilgili filmler yapmak zor iştir. Hele ülkemizde, bu günlerde, böyle bir konuyu ele almak başlı başına bir cesaret. Filmi izleyince bu zor işin altından kalmak için çok akıllıca bir yol izledikleri görülüyor. Olayları Muharrem Efendi (Erkan Can) gözünden izleyince tarikatın dünyevi işlere ne derece bulaştığını bilemiyoruz. Tarikatların Ankara ile ilişkileri ve büyük mal varlıkları dışında olumsuz olarak değerlendirilebilecek bir gönderme yapılmamış. Muharrem Efendi'nin bu tür durumları farketmesi olanaklı olmadığı için filmde böyle bir şey görmüyoruz. Tek amacı iyi insan olmak olan Muharre

Muğla halkının amatör oyunculuğu, Yüksel Aksu'nun azmi ile birleşince seyrine doyulmayan bir film çıkmış ortaya. Dağ köylerinde kendi yaptığı dondurmayı satarak geçinmeye çalışan Ali, bir yandan ev halkının inançsızlığı ile bir yandan geçim sıkıntısı ile uğraşmaktadır. Ancak, asıl derdi fabrikasyon dondurmaların sektörü kaplaması ve satışlarının gün geçtikçe düşmesidir. Film, iki gün içerisinde geçiyor. Ali'nin motorunu kaybetmesi ve bulması hikayesi anlatılan. Yer yer anlaşılması güçleşen yöresel şive, kimi yerde göze batan kameraya bakmalar ama film boyunca hiç yitmeyen sıcaklık ve samimiyet. Dondurmam Gaymak 'ın kısa özeti budur bence. Özgürlük ve Dayanışma Partisi'nin köydeki temsilcisinin gomünistçe uyarılarına aklı yatan ancak son tahlilde aileden Demirelci olduğunu söyleyen Ali'nin traji komik hikayesi görmek, amatör ruhla çekilmiş başarılı bir film izlemek için acele edin.

Yanlış hatırlamıyorsam Hürriyet gazetesinin Ankara ekinde okumuştum Ciğerci Naci'nin haberini. Geçenlerde Tunalı Hilmi caddesinde yürürken görünce tatmanın zamanıdır dedim. Ciğer, kokoreç gibi yiyecekleri herkes her yerde yemez. Ancak, okuduğum yazının etkisiyle bu yönde hiç bir çekincem olmadı. İyi ki de olmamış. Gerçekten oldukça lezzetli Arnavut ciğeri yapıyor Naci Usta. Anlattığına göre Almanya'dan arayan müşterileri oluyormuş. Sipariş için değil elbette. Hal hatır sormak için. Yeri belli ne de olsa :) Alo Naci Neredesin? Cep: (0532) 367 38 77 http://www.cigercinaci.20m.com eposta: cigercinaci@netscape.net

Bu yıl 10. düzenlenen Cebit Broadcast Cable & Satellite fuar ve konferansı yayıncılıkla ilgilenen herkesi İstanbul Fuar Merkezi'ne topladı. Son yıllarda olduğu gibi bu yıl da iki ayrı salonda düzenlenen fuar ve üst katta düzenlenen konferansa ilgi yoğundu. Ülkemizde sayısal uydu alıcısı sahiplerinin Avrupa ortalamasından fazla olduğunu düşününce uydu teknolojisinin son ürünlerini görmeğe bir çok vatandaşımızın gelmesi şaşırtıcı değil elbette. Uydu sektöründe rekabet bu kadar fazla olunca gün boyu süren çekilişler ve şovlar düzenlendi. Fotografın net olmayışı kimilerini üzebilir :) Ancak, yandaki fotograftan da görüleceği gibi şovlara yoğun ilgi vardı. Onca kalabalığın arasından bunu çekebilmek bile başarıdır. Uydu teknolojilerini tanıtıldığı salondaki kalabalıkla kıyaslandığında diğer salon oldukça boş kalmıştı. Fazla kalabalık olmamasına karşın sektör profesyonelleri için görecek bir sürü yenilik içeriyordu diğer salon. Yeni kameralar, kurgu setleri, otomasyon programları, mik

Kanal D televizyonunda başlayan Kudret Sabancı'nın yönettiği (Aliye'nin yönetmeni) Binbir Gece adlı dizi çarpıcı bir bölümle başladı. Hasta oğlunun tedavi masrafını karşılamak için partonundan para isteyen genç ve güzel mimar (oğlunun hastalığından bahsetmiyor parayı isterken çünkü işe girerken çocuğunun olduğunu saklamış) 150.000 dolar karşılığında patronu ile birlikte olmayı kabul ediyor. Günlerdir kimi televizyonların sabah haberlerinde bile tartışılan bu bölüm aklıma aşağıdaki soruyu getirdi: Kayıt altında, sosyal güvenlik kurumuna ödentinizi ödeyerek çalışmaktasınız. Sizin, ya da bakmakla yükümlü olduğunuz birinin sağlığı bozuluyor. (Dizide oğlu lösemiye yakalanıyor) Tedavi olanağı var ancak tedavi çok pahalı. Böyle bir durumda bağlı bulunduğunuz sosyal güvenlik kurumu ne yapıyor? Tedavi çok pahalıymış kusura bakmayın, başınızın çaresine bakın mı diyor? Eğer böyle deniyorsa bu sosyal devlet ilkesine ters değil mi?