S A D E C E Ö Z G Ü R

Doğan Kitap'tan bugüne kadar 25 eseri yayınlanan Nedim Gürsel ile tanışmam, aynı yayınevinden çıkan son kitabı Yüzbaşının Oğlu'yla oldu. Deyim yerindeyse henüz mürekkebi kurumamış, Ocak 2014 tarihli ilk baskısını okudum. İlk baskısını 10.000 adet gibi ülkemiz için büyük bir sayıda yapan eser özellikle, Gürsel'in de mezunları arasında yer aldığı, Galatasaray liselileri yakından ilgilendiriyor. Romanın kahramanı Galatasaray lisesinin parasız yatılı öğrencilerinden. Annesini küçük yaşta yitirmiş, o dönem yüzbaşı olan babası ve göçmen babaannesiyle büyümüş, ardından Galatasaray'da kendini bulmuş, bir şekilde hayata tutunmakta sorunlar yaşamış ve ömrünün son deminde anılarını teybe kaydeden kahramanımızın kaydını okuyoruz aslında. Kahramanın babası 1960 askeri müdahalesini gerçekleştiren subaylardan birisi. Bu yanıyla döneme ve erke yönelik eleştiriler içeriyor. Romanın kahramanı günümüzde İstanbul'da yaşıyor. Yaşadığı ülkenin yönetiminden ve yöneticilerinden şikayetç

Paris denilince akla gelenleri sıralasak neler sayabiliriz? Eyfel kulesi, Notre Dam katedrali, Şanzelize caddesi, Saint Germain...Aklımıza Sevr gelmez. İşin doğrusu 9 numaralı metro hattının son durağını görmeden önce benim de aklıma Sevr gelmiyordu. Dün 9 numaralı hattın son durağını okuyucunca ve kısa bir Google araması sonucu tarih derslerinden hatırladığımız, zaman zaman ruhunun hortlatılmaya çalışıldığına dair açıklamalara rastladığımız o ünlü Sevres anlaşmasının Paris'in banliyösünde imzalandığını öğrendim. Siz kıymetli okuyucularım için hiçbir fedakarlıktan kaçınmayan bendeniz, onca işin gücün arasında, Sevres'e gidip antlaşmanın imzalandığı Seramik Müzesi'ni gezdim ve fotoğrafladım. Baştan söyleyeyim, antlaşmanın yapıldığı tarihte de şimdi de seramik müzesi olarak kullanılan binada, antlaşmaya dair hiçbir bilgi yer almıyor. Binada ülkemizle ilgili tek belge / anıt / heykel aşağıda fotoğrafını da göreceğiniz anma anıtı. Osmanlı İmpatorluğu'nu fiili olarak bi

Başlık, pek anlatmak istediğimi anlatamadı sanırım. Umarım yazı ile başarırım. Mekanımız Paris'in Saint Germain Bulvarı ile St. Benoitand sokağının köşesinde yer alıyor. Kırmızı renkli koltuklar ve aynalarla filmlerde gördüğümüz eski kafeleri hatırlatıyor. Paris'in ev sahipliği yaptığı düşünürlerden Jean-Paul Sartre ve Simone de Beauvoir'un zamanında gittiği kafelerden olduğu söyleniyor. Mekanın önündeki meydana da bu ikilinin ismi verilmiş. Gelelim başlığa. Mekana bugün gidenler, gözlemim ve okuduklarımdan çıkarttığım ortak sonuç, turistler ve zenginler. Cafe de Flore'de oturdum, bir kahve için varoluşçuları andım demek isterseniz 6 €'yu gözden çıkartmalısınız. Aynı bölgede, benzer özellikler taşıyan başka bir mekan ise Les Deux Magots. Başka bir yazıda da onunla ilgili gözlemimi paylaşırım. Bu tür yerleri gördükçe aklıma ülkemizdeki mekanlar ve süreklilik sorunları geliyor. Ankara'da Piknik'ten söz edilir hep. Keşke bugüne kalabilseydi. Bugün An

Bu yıl blog sayfamda yenilikler yapmaya karar verdim. Bundan böyle teknik etiketli yazılara daha az, kitap / gezi ve PARİS etiketli yazılara daha fazla yer vereceğim. Uzun süredir ilgilenmeye fırsat bulamadığım işlere vakit ayırıp, onlarla ilgili deneyimlerimi paylaşacağım. Daha çok fotoğraf olacak bloğumda. Elimden geldiğince, eskiden olduğu gibi, güncel siyaset ve gelişmelerden uzak kalacağım. Operasyonlar, paralel yapılar ve teğet krizler bloğuma uğramayacak gene. Güncel ile bunalmışlara vaha niteliğinde olacak yazdıklarım. Nedim Gürsel ve Hıfzı Topuz yılı olacak bu yıl. Amacım her iki yazarın eserlerinin büyük bölümünü okumak. Aslında tümünü okumak isterim ancak iki yazarın yayınlanmış eserlerinin toplamı benim bir yılda okuyabileceğimden fazladır sanırım. Bu yıl yazılarımı belirli periyotlar halinde yazmayı hedefliyorum. Haftanın her günü hangi türde yazı göreceğinizi bilerek geleceksiniz bloğa. Henüz hangi gün, hangi tür yazı olacağına karar veremedim. Hedefim

2014'ün ilk yazısı bir mekan yazısı olsun istedim. Yıl boyunca keyifli mekanlarda keyifli sofralarda olalım... İstanbul yolunda, ki asıl adı Fatih Sultan Mehmet Bulvarı, İstanbul'a doğru ilerlerken yolun sağ tarafında A City alışveriş merkezini göreceksiniz. Alışveriş merkezine komşu bir mekan Zigana Pide. Ankara'da başka şubeleri yok. Trabzon pidesi yapıyorlar. Pidenin hamuru da çok lezzetli, içindekiler de. Özellikle kapalı kavurmalı pidesini öneririm.  Mekanın ve pidelerin fotografları için sevgili Oburcan'ın yazısına bakmalısınız.  Adres bilgilerine gelince; Macunköy Erciyes İş Yerleri 201. Cadde No:6 Yenimahalle / Ankara tel (312) 387 09 99 http://www.ziganapide.com

Paris Notları ve Paris Notları - II'yi idefix.com siparişi ile satın almıştım. Adında Paris geçen kitapları listeleyip, ilgimi çekeceğini düşündüklerimi seçtiğim bir alışverişti. Cüneyt Ayral ile tanışmama vesile olan idefix.com 'a bir kez daha teşekkürler. Günümüzde, ne yazık ki, kitapçılarda hep aynı isimlerin hep güncel eserleri ile klasiklere yer veriliyor. Ayral'ın kitaplarını okuduktan sonra bir kaç kitapçıya sordum, hiç birisinde kitapları yoktu. Bu yazar, yayınevi, dağıtımcı zincirinin doğurduğu sorunlar Paris Notları - II'de irdeleniyor. Mart 2012 tarihli ilk baskısını Bence Kitap'tan yapan Paris Notları - II, 289 sayfalık bir deneme kitabı. Kapağında ve iç sayfasında "anlatı" yazılmış. Kitaptaki yazıların büyük bölümü sanathaber.net adlı sayfada yayınlanmış. Nedim Gürsel, İlhan Berk ve Arthur C. Clarke ile ilgili yazıları daha bir ilgiyle okudum. Nedim Gürsel, henüz kitabını okumayıp çok merak ettiğim yazarlar arasında. Şimdi yaşadığı kent

Huyum kurusun beğendiğim bir yazar okuyunca, yayınlanmış diğer kitaplarını, varsa yaşam öyküsünü anlattığı başta olmak üzere, okumak istiyorum. Cüneyt Ayral'ın Paris Notları kitabını bitirdikten sonra ilk işim Yolculuk adlı yaşam öyküsünü anlattığı kitabını aramak oldu. Neyseki NadirKitap.com adlı bir site var ve sahafların kimisi bu site üzerinden envanterlerini yayınlıyorlar. Yolculuk'un Elma Yayınevi'nden Haziran 2004'te çıkan ilk baskını NadirKitap.com sayesinde bulup edindim. 383 sayfalık kitap bittiğinde Ayral'ın diğer yazdıklarını okumak için sabırsızlanmaya başlamıştım bile. Sırada Bence Kitap'ın 2012 yılında bastığı Paris Notları II var. Yıl bitmeden, yani yarın, Paris Notları II'e dair notlarımı da blogumda paylaşacağım.  Anı kitapları okumayı çok seviyorum. Anılarını / ailesini / tanıdıklarını roman tadında yazan Ayşe Kulin'den günlüklerini yayınlayan Adalet Ağaoğlu'na İnci Aral'dan Oğuzhan Müftüoğlu'na bir çok kişinin yazdık