Kimi bir kaç cümlelik kimi bir kaç sayfalık anılarla dolu öykücükler ve tümünü bağlayan farklı bir kurgu. Barış Bıçakçı'nın son novellasını severek okudum. Okuma heyecanını bozmadan, konusundan kısaca bahsetmek istiyorum. Halis Bey, emekli elektrik mühendisi. Ayşe ise başarılı bulunan bir öykü kitabı yayınlamış bir peyzaj mimarı ve tercüme yaparak hayatını kazanıyor. Tercüme bürosunda rastlaşıyorlar ve Halis Bey Ayşe'den anılarını öyküleştirmesini istiyor, ücreti karşılığında. Novella, Halis Bey'in anıları ve Ayşe'nin hayatını anlatan bölümlerle kurulmuş. Novellada yer alan bölümlerin her biri ayrı öyküler haline getirilebilecek derinlikte. Ayşe'nin hayatına dair bölümlerde ülkenin gündemine dair göndermeler de yer alıyor. Daha önce okuduğum eserlerinde olduğu gibi bolca Ankara var arka planda. Hatta Garson başlıklı bölümde Ankara başrolde. İstanbullular deniz yok, fazla gri dese de Ankara, Ankara'da yaşamaya alışmışlar için kendine has özellikleri ve güzelli...
"...22 Ağustos ile 2 Eylül 1988 tarihleri arasında Zürich Üniversitesi Sosyal Araştırmalar Bürosu'na biri kadınlar, diğeri erkekler tarafından kullanılmak üzere iki telefon bağlandı. 12 gün süreyle, günün 24 saatinde, telefonlara cevap verebilmek üzere dördü erkek, dördü kadın sekiz kişi görevlendirildi. Olabildiğince çok erkek ve kadına ulaşabilmek için tüm İsviçre basın ve yayın organları aracılığıyla duyurular yapıldı. Radyo, TV ve basında yürütülen bu geniş kampanyalar sayesinde, ancak belli sayıda kadın ve erkeğe ulaşma şansımız oldu." s.32
Kitaplarla ilgili yazılarıma alıntıyla başlamamıştım bugüne kadar. Godenzi'nin okudukça tüylerimi ürperten, okudukça elimden bırakmak istediğim bu sarsıcı kitabıyla ilgili yazmaya başka nasıl başlanılır bilemedim. Yukarıdaki alıntıdan da anlayacağınız gibi 176 sayfalık kitap bu araştırma ve sonuçlarını anlatıyor / yorumluyor. Peki yöntemini öğrendiğiniz araştırma, neyi araştırıyor? Onu da tahmin etmek güç olmasa gerek. Kitabın adını: cinsel şiddeti. Bu yöntem ile ulaşılan kadın / erkekler dışında, cinsel saldırı fiilini gerçekleştirdiği gerekçesiyle cezaevinde bulunan 13 tutuklu / hükümlüyle de yüzyüze görüşme yapılmış ve ortaya İsviçre gibi gözümüzde başka yerde olan bir ülkede bile bunlar oluyorsa dedirten kitap ortaya çıkmış.
Kitap, bizde pek üzerinde durulmayan, evlilik içi cinsel şiddet konusuna da vurgu yapıyor. Pek çok çarpıcı rakam var kitapta. Beni en çok şaşırtan ise 161. sayfadaki şu satırlar / rakamlar:
...Basit bir örnek: İsviçre gibi bir ülkenin üniversitelerindeki öğretim görevlillerinin %97-98'ini erkekler oluşturuyorsa, bu oranın bire bir olacağı döneme kadar kadınlara öncelik verilecektir. Haksız bir öneri mi? Peki onca yıllar boyu, sırf "yanlış" cinse mensup oldukları için öğretim görevlisi yapılmayan kadınlar ne düşünürler bu konuda?Türkiye'de bu oran nedir bilmiyorum ama bu kadar acı bir tablo yoktur diye düşünüyorum. Tabii oranın kadınlar lehine olması, kitabın temel konusundaki durumun ülkemizde daha iyi olduğu anlamına gelmiyor.
Sultan Kurucan - Coşar, Yakup Coşar çevirisiyle Haziran 1992'de Ayrıntı yayınlarından çıkan kitabın arka kapağında Türkiye'de geçen yıl 16 bin kadına tecavüz edildi diye yazılmış. Kadın cinayetlerinin ve kadına yönelik şiddetin, tüm önlem çabalarına karşın, hız kesmediği ülkemizde bu kitaptaki gibi araştırmaların da yapılması; bu tip araştırmaların yapılmasını gerektiren ortamların / olayların son bulması en büyük dileğim. Gerçekleşeceğine yönelik bir umudum olmasa da.
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.