S A D E C E Ö Z G Ü R

Yeniden yayında çalışmaya başlamanın en keyifli yanlarından birisi de ekranda hayranlıkla izlediğimiz isimlerle tanışabilmek. Hayri Ülgen, nam-ı diğer Baba Hayri de bu isimlerden birisiydi.  Hayri Ülgen, Urfa'da doğmuş bir futbol tutkunu. Türlü zorluklarla geçen çocukluk hayatı İstanbul'a, abilerinin yanına gelmesiyle değişmiş. Burada, senelerdir hayali olan futbolcu olma isteğini gerçekleştirebilmiş. Elbette bu da hiç kolay olmamış. Aslına bakarsanız ülkemizin o senelerinde, bir çok şey bugünlere kıyasla daha zormuş. Milli takıma çağrılan, Fenerbahçe ile sözleşme imzalayan ve ardından senelerce top koşturacağı Sarıyer'e geçen Hayri Ülgen kitabında futbol yaşamı kadar özel hayatına dair de keyifli anekdotlar paylaşmış. Bu kadar sevilen ve sayılan bir futbolcu olunca, futbol dünyasının dışında da bir çok ünlü isimle anıları olmuş ve bunları da bizlerle paylaşmış. Hem futbolu hem anı okumayı sevenler için Hayri Ülgen'in kitabı kaçırılmayacak bir eser. Dördüncü baskısını y...

Moda İskelesi'nde açılan kütüphaneden alıp çantamda taşırken yazarı Mario Bey ile karşılaştığım, büyük heyecanla imzalattığım ve hâlâ nereye koyduğumu bulamadığım için gidip yenisini satın aldığım, sonunda okumayı bitirmeme karşın kütüphaneye iadesini bir türlü beceremediğim anı - öykü kitabı: Bu Salı ve Her Salı ŞİŞLİ. Paragraf gibi cümleler benim tarzım değil. Yukarıdaki cümleyi, kitabın genel tarzını göstermek için özellikle kurdum. Ben yazınca iyi görünmüyor ve kulak tırmalayıcı oluyor, ama itiraf ediyorum ki Mario Bey'in kaleminden okuyunca rahatsız edici olmuyor. Şişli'nin sokaklarında, meydanlarında karşılaştığı ya da kurgusal karakterlerin öykülerinden oluşuyor kitap. Araya mekânların fotografları da eklenmiş. İşin doğrusu baskısı böyle olan eserlerde fotograf iyi durmuyor. Matbaacı değilim ama sanırım ofset deniliyor bu parlak baskılara. Bence ofset basılmayan eserlerde fotograf kullanmamak gerekiyor.  Mario Levi'den okuduğum ilk eser. Levi, İstanbul'u soka...

Hüküm Gecesi : Bir İmparatorluğun Çöküşüne Tanıklık Yakup Kadri Karaosmanoğlu'nun romanlarına olan ilgim Yaban ile başlamıştı. Fakat Hüküm Gecesi ’ni okumak, yazarın kalemindeki derinliği daha yakından keşfetmemi sağladı. 1926 yılında yazılmaya başlanıp 1927'de yayımlanan bu eser, Osmanlı İmparatorluğu’nun son dönemine ışık tutuyor. Romanın başkahramanı Ahmet Kerim, tarihsel olaylarla şekillenen bir dönemi, adeta bir tanık gibi, kendi gözünden anlatıyor. Tarihsel Bağlam: Bir İmparatorluğun Çöküşü Hüküm Gecesi , Osmanlı'nın son yıllarına tanıklık ediyor. İttihat ve Terakki'nin kabinede yer almadığı hükümet, sopalı seçimler, Hürriyet ve İtilâf'ın kurduğu hükümet, Trablusgarp bozgunu, Uşi Anlaşması, Balkan bozgunu, Bab-ı Ali baskını… Tüm bu olaylar, "anlatılsa roman olur" denilen bir dönemin panoramasını oluşturuyor. Ahmet Kerim’in gözünden, Osmanlı'nın son demlerinde yaşanan bu karmaşık ve dramatik sürece tanıklık ediyoruz. Ahmet Kerim ve Yak...

İstanbul'da yaşamaya başladıktan sonra sahaftan aldığım ilk roman Amor Fati oldu. Bir arkadaş buluşmasına giderken, beklerken okurum diye aldığım ve gerçekten beklerken okuyup bitirdiğim bir roman, Hande Aydın'ın eseri. Bu girişten de anlayabileceğiniz gibi son derece hızlı okunabilen, 175 sayfalık bir roman.  Mekân olarak Ankara'nın seçilmiş olması da bu hızlı okumaya neden olmuş olabilir elbette. Söz oyunlarıyla bezeli cümleler kullanmış Hande Aydın. Farklı zamanlarda geçen iki hikâye iç içe anlatılıyor. Bölümler, Yaşam Geçmiş ve Ölüm Şimdi başlıklarına sahip. Hangi zamanı okuduğunuzu bu başlıklardan da takip edebiliyorsunuz.  Romanı kısa sürede okudum ve cümlelerini, anlatım üslubunu sevdim. Romanın çatısı sağlam kurulmuş. Zamanlar arası gezinti ile olayların sonrası ve öncesini görebiliyor okuyucu. Ancak finali, benim beklentilerimi karşılamaktan çok uzaktı. Daha çarpıcı bir gerekçe, daha şaşırtan bir sebep aradım.  Okumayı düşünenlere, iyi bir Türkçe ile yazılmış, ba...

Futbol yazılarının ikincisinde fontu değiştireyim dedim. Bundan böyle futbol yazılarını bu (courier) font ile yayınlayacağım.  Trabzonspor, geçen seneki oyunundan çok uzakta. Kadrodaki kapsamlı değişiklik nedeniyle olması muhtemel bu farklılığın kısa sürede düzeleceğini beklemiyorum açıkçası. Sivasspor maçının ilk 15 dakikasında, savunmasını orta sahaya kadar çıkartan Trabzon, ayağa toplarla rakibinin üstüne gitti. Bu baskılı ve etkili oyunun ödülünü 10. dakikada bulduğu golle aldı. Bu golün ardından geçen 5 - 8 dakikada, golden önceki tempoda oyunu kontrol eden takım, Sivas'ın istekli oyununa boyun eğdi. Sivas, yakaladığı net pozisyonları gole çevirse ilk yarıyı önde bile kapatabilirdi.  İkinci yarıya, ilk yarıda varlık gösteremeyen Umut'un yerine Abdullah Ömür'ü alarak başlayan Abdullah Avcı, bu değişikliğin olumlu sonuçlarını gördü. Umut Bozok, geçen seneki performansından uzak bir görüntü sergiliyor. Umarım kısa sürede toparlanır ve kendisinden görmeye alışık olduğumuz ...

Oyunculuğunu büyük keyif ile izlediğim Fırat Tanış'ın Yani adlı şarkısının, ki ilk dinlediğimde Bülent Ortaçgil'in bir şarkısının cover'ı olduğunu düşünmüştüm, sözlerinden alıntı ile bir başlık oluşturdum. Yazı, şarkının aksine aşk ile ilgili değil.  Konumuz bir kez daha sayısal karasal yayıncılık. Bugünlerde Radyo ve Televizyon Üst Kurulu'nun (RTÜK) adını ana haber bültenlerinde duyar oldunuz. RTÜK üyelerinin nasıl belirleneceğine dair hükümler RTÜK Kanunu'nda yazılı. Buna göre RTÜK üyelerini önerme hakkı, TBMM'de temsil edilen ve grubu bulunan siyasi partilerin sandalye sayısına göre bir dağılıma göre yapılıyor. Üye önerme hakkına sahip siyasi parti iki aday ismi öneriyor. Bu iki adaydan birisi Meclis Genel Kurulu'nca seçiliyor. RTÜK'ün adının haberlerde geçmesinin nedeni AK Parti tarafından önerilen isimlerden birisinin ayrılması ile boşalan üyelik için kimin öneri hakkının bulunduğuna ilişkin tartışma. Takip ediyorsanız son haftalarda AK Parti'de...

Dün LinkedIn hesabımdan şöyle bir paylaşım yaptım: #istanbul  sevgim ev-iş arası ulaşımın günlük toplam 4 saat sürmesine karşın azalmıyor, aksine artıyor. Peki bunun sırrı ne? Tam donanımlı Vito ile mi seyahat ediyorum? Yoksa.... Yanıtı merak ediyorsanız yarın  sadeceozgur.com  adresine beklerim.... #sadeceozgur Dün verdiğim sözü yerine getireyim. Ev ile iş yerim arasında deniz var. Asya kıtasında oturup Avrupa kıtasında çalışanlardan birisiyim. Hâl böyle olunca ulaşımda saatler geçirmek bir İstanbul klasiği. Okulların açılmasının ardından, ulaşımda geçen süre, günlük 4 saati buluyor. Yukarıdaki paylaşımda da yazdığım gibi buna karşın İstanbul sevgim azalmıyor, aksine artıyor. İşte sırrı: Ev ile iş yerim arasını iş yerinin servisi ile gidebilirim. Kapımın önünden alıp, iş yerime kadar götüren ücretsiz servis olanağım var. Ancak bugüne kadar hiç kullanmadım servisi. Nedeni basit: trafik. İstanbul'da senelerdir yaşayanlar eskiden belli saatlerde belli rotalarda trafik olurd...

Geçen günlerde futbol yazıları başlasın diyerek duyurusunu yaptığım yeni etiketin ikinci yazısıyla karşınızdayım.  Baştan söyleyeyim, futbol ile ilgili bilgim, bu yazıyı okuyanların büyük çoğunluğundan azdır. Bu yüzden yazıyı okumak için vaktinizi harcayıp, sonra bana kızmayın. Belki ilerleyen haftalardaki yazılardan başlayabilirsiniz okumaya. Bu hafta Beşiktaş Trabzonspor maçı ile ilgili yazacağım. Çünkü 90 dakikasını ve ardından bir kaç kez geniş özetini izlediğim tek maç o.  Öncelikle her iki takıma da teessüflerimi sunayım. Ülkemizde şampiyonluklar yaşamış iki köklü kulübünün karşılaşmasının daha seyir zevki yüksek bir 90 dakika sunmasını beklerdim. Gelelim maça, Beşiktaş'ın kendi seyirci ve saha avantajını kullanarak maça hızlı başladı. Trabzonspor ise gerek Monako maçının yorgunluğu gerekse deplasmanda oynamanın getirdiği koşulları kabullenmiş bir görüntü veriyordu. Bir korner organizasyonu ile Beşiktaş'ın neredeyse tüm oyuncuları ceza sahaları içindeyken bomboş kafa vur...

2004 yılından beri yazdığım blogda futbol etiketli hiç bir paylaşım yok(tu). Bu "önemli eksikliği" görüp, geç de olsa ben de futbol yazayım dedim. Kendimi bildim bileli Trabzonspor'un taraftarıyım. Neden diye sormayın ve hemen yanıt vereyim, Trabzonlu değilim, annem de babam da Trabzonlu değil, Trabzon'da doğmadım, Trabzon'da üniversite okumadım.... Diğer sorularınıza toptan yanıt olsun, Trabzon ile herhangi bir bağlantım yok, kentin futbol takımını desteklemek dışında. Gelelim bu futbol yazılarının nereden çıktığına. Belki bilenleriniz vardır, bir süredir TRT Spor kanalında teknik yönetmen olarak çalışmaya başladım. TRT'de çalışmaya başlamamın üzerinden neredeyse 25 sene geçtikten sonra yeniden yayına, rejiye dönmek farklı hissettirdi, ama bu yazının konusu değil bu duygular... TRT Spor'da teknik yönetmenlik yapmanın hayatımdaki en önemli etkisi futbolla çok daha yakından ilgilenmek durumunda kalmam. Futbola daha fazla maruz kalmak diye de ifade edebiliri...

Blogun düzenli okuyucuları fark etmiştir, artık İstanbul'da yaşıyoruz. İmparatorluklara başkentlik yapmış, tarihi binlerce sene öncesine giden, yirmi milyonun üzerindeki nüfusu ile birçok ülkeden kalabalık bu dev kent, seneler seneler boyu korkutmuştu beni. Hep, gezmek için güzel, yaşamak için zor bir kent deyip durdum. Koşullar gereği yaşamaya mecbur olduğumdan kendimi kandırıyor muyum emin olamıyorum ama şunu itiraf etmeliyim ki İstanbul'u çok sevdim. Doğru, çok kalabalık. Günün neredeyse her saati, şehrin neredeyse her yerinde insanlar ve araçlardan oluşan bir akıntı var. Eskiden İstiklâl caddesine gittiğimizde, Ankara'dan gelen herkesin ilk yaptığı, akıntıyı görüp şaşardık. Şimdi o akıntının şehrin tüm ana caddelerinde olduğunu düşünün. Doğru trafik korkunç. Belki bir ara yazarım, bu günlerde ulaşım araçlarım arasına taksi de girdi. Günde en az bir kez biniyorum taksiye. Taksi ile gittiğim yol uzun değil, hatta kimi kez asgari ödeme, taksi metrenin yazdığından fazla o...