S A D E C E Ö Z G Ü R

Staj ile başlayıp intern mühendis teklifi ile süren dizinin bugünkü bölümü meslek içi eğitimlerin merkezi konumundaki Odalar.  Hep söylerler "mühendislik fakülteleri size mühendis bakış açısını kazandırır, mühendisliği ise iş hayatında öğrenebilirsiniz" diye. İlk duyduğumda inandırıcı gelmemişti bu söz. Dört yıl boşuna mı okuyorduk? Meslek hayatımda arkamda kalan 20 yıl, sözün doğruluğunu defalarca kanıtladı.  Peki madem iş hayatında öğreniliyor bu meslek, o zaman Odaların bu süreçte rolü ne?  Öncelikle bir iki noktayı açıklamak gerekiyor. Meslek odaları kamu kurumu niteliğinde Anayasal kuruluşlardır. Gelirleri ve giderleri üyelerinin denetimine açıktır. İki yılda bir şubeler, merkezler ve birlik seçimleriyle yönetim kadroları üye ve delegelerin katılımı ve oylamaları ile belirlenir. Gelirleri sınırlı olduğundan profesyonel kadroları  da (maaşlı çalışan personelleri) sınırlıdır.  Meslek odaları, meslek içi eğitimlerin merkezi konumunda olmalıdır. Büyük bir mutl

"Mühendislik eğitimi" başlıklı yazılardan bir dizi oluşturmayı düşünüyorum. Dizinin ilk yazısı yaz stajları alt başlığını taşıyordu. Bu kez konu intern mühendislik.  Yirmi yılı geçti üniversiteden "mühendis" unvanı ile mezun olalı. Kısa kesintileri saymazsak, okul bittiğinden bu yana mesleğimle ilgili işlerde çalışıyorum. Sanırım diğer meslektaşlarım da katılacaktır bu yazacaklarıma: mühendislik çalışma hayatında öğrenilir.  Dört yıl boyunca temel bilimlerle başlayıp, seçtiğiniz bölümün temel doğrularıyla devam eden bir eğitim alırız. Bu süre zarfında iki staj dönemi dışında gerçek dünya ile ilişkimiz yok denecek düzeydedir. İşin acısı, bizleri mühendis olarak yetiştiren akademisyenlerin de gerçek dünya ile ilişkileri zayıflamıştır.  Oysa tıp fakültelerindeki eğitimlerde, üçüncü-dördüncü sınıfla birlikte "klinik"ler başlar. Son yıl ise aday doktor olarak geçer. Bir yerde "usta"dan görerek, her aşamada ona sorarak deneyimler tıp fa

gençler çok içiyor Üniversiteden mezun olalı 21, yüksek lisansımı tamamlayalı ise 15 yıl oldu. Aradan bunca sene geçtikten sonra mühendislik eğitimi başlıklı bir dizi hazırlamak garip görünebilir. Ancak, dizinin ilk yazısı olacak Yaz Stajları konusuyla her yıl yüzleşiyorum. Sonda söyleneceği yekten yazayım: Durum her geçen yıl kötüye gidiyor. Mühendislik eğitimi ülkemizde dört yıl sürüyor. Kimi üniversitelerin uygulamaları farklı da olsa, genellikle üniversite giriş sınavında yapmış olduğunuz tercihin doğrultusunda yerleştirildiğiniz bölümü okuyorsunuz. Giderek çoğalan bu "kimi üniversitelerin uygulamasında" ise mühendislik başlığı altında yerleştiğiniz üniversitede, hangi mühendislik alanında uzmanlaşacağınızı / eğitim alacağınızı ilerleyen yıllar içerisinde yapıyorsunuz.  Bu dört yıllık eğitim boyunca iki staj yapmanız zorunlu. En azından elektrik-elektronik mühendisliği eğitimi için böyle. Bu stajlar, çok büyük oranda, ikinci ve üçüncü sınıfların bitimi ile ba

Kadıköy - 1990'lı yıllar Düzenli okuyucu edinememiş olmamın başta gelen sebebi bu sanırım. Tiramisu tarifi ile Baykuş Bar hakkında bir yazı aynı blogda yer alabilir ya da Sayısal Karasal Televizyon ile Sayısal Radyo yazıları. Sadece kitaplar ve filmler üzerine de bir blog oluşturabilir insan. Benim yaptığımı yapmak pek akıllıca bir iş değil. Farklı konular için bağımsız blog yapmayı da denedim bir dönem. Belki ilerleyen günlerde yeniden denerim. Bu uzun ve muhtemelen gereksiz paragrafın ardından buyurun bu yazının konusuna: Search & Recommendation Engines. Dilimize çevirirsek arama ve önerme motorları / sistemleri. PayTV ise abone olarak ya da ücret ödeyerek izleyebildiğiniz içerikler.  Öncelikle neden böyle bir araca ihtiyaç duyulduğu ile başlayayım. En temel neden televizyon izleme alışkanlığının değişmeye başlaması. Eskiden, ve aslında 40 yaş üzeri için bugün de büyük oranda, televizyon izlerken seçimlerimizi kanalları değiştirerek yapıyorduk/yapıyoruz. Kanalı

Yazılarımı "etiket"liyorum. Bu sayede hem ben, hem okuyucularım belirli bir konuda daha önce yazdıklarıma ulaşabiliyor. Her yazının altında, yazının içeriğine uygun etiket bulunuyor. Belli başlı etiketleri, sayfanın üst bölümünde topladım. Bu yolla, bir şekilde sayfaya ulaşmış kişileri sürekli okuyucu haline dönüştürmeyi amaçladım. DTT, bu etiketlerden birisi. Digital Terrestrial Television yani Sayısal Karasal Televizyon kelimelerinin başharflerinden oluşan bir kısaltma. DTT etiketi altında sayısal karasal televizyon yayıncılığı konusundaki yazılarıma erişebilirsiniz. Yan taraftaki menüde görebileceğiniz gibi, bugün (10 Temmuz 2016) için DTT etiketli 100 yazı bulunuyor blogumda. Bu yazı, 100 numaralı olanı. 

Elektrik Mühendisleri Odası'nın yayınladığı Elektrik Mühendisliği Dergisi'nin son sayısında, yeni mobil şebekenin karasal televizyon yayıncılığı ile ilişkisini irdeleyen bir yazım yer alıyor.  Yazıma aşağıdaki bağlantıdan erişebilirsiniz. Yazıda, ülkemizde henüz tamamlan(a)mamış frekans tahsis ihaleleri nedeniyle, karasal sayısal televizyon yayınlarının bulunmaması bir tehdit mi yoksa fırsat mı sorusunun yanıtını aradım. Bence bu soruyu birlikte aramaya devam etmeliyiz. Yanıtı o kadar kolay değil. Elbette, kimin için fırsat olduğu da ayrı bir soru!  Yazının bağlantısı: http://www.emo.org.tr/ekler/d217c4dba73e2e5_ek.pdf?dergi=1039

Antidepresan Tuzağı adlı kitabıyla yetişkinlerdeki ilaç kullanımına dair kaygılarını açıklayan Dr. Mutluhan İzmir, son kitabında çocuk ve gençlerin durumuna eğilmiş. Bundan yirmibeş sene öncesine kıyasla yüz (100) kat daha fazla görüldüğü ileri sürülen Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB) teşhisi ve tedavisi kitabın ana konusu. Tıbbın kozmetikleşmesi, helikopter ebeveynlerin yetiştirdiği nesil, ilaç, endüstrisi ve genel anlamda sektör haline dönüşen sağlık, Mutluhan hocanın Tıp Bu Değil serisindeki yazılarından aşina olduğumuz konular. Tıbbın kozmetikleşmesi ifadesini kitabı okuyana kadar duymuş değildim. İşin doğrusu hasta olmadan ve hasta olmadığını bilerek, sadece kimi özelliklerini daha iyileştirmek adına (hafıza, konsantrasyon gibi) "ilaç" kullanan birilerini olduğuna inanmak istemiyorum. Her ilacın yan etkilerinin bulunduğunu ve "zorunlu" olmadıkça ilaç kullanmanın "akıllıca" olmadığını düşünüyorum. Hatta kimi durumlarda, ilaç kulla