Yağmur damlaları arabanın silecekleriyle yarış halindeydi. Az önce temizlenen yerler, gökten düşenlerle yeniden ıslanıyor ve görüşü bozmaya devam ediyordu. Binalar ve şehir uzaklaşırken, ne yapıyorum gerçekten diye düşündü. İç sesini sözle tekrarladığını fark ettiğinde, arabada yalnız olduğuna şükretti. İş çıkışı, akşam trafiğinde kendi kendine konuşmak pek garip karşılanmazdı gerçi. Bu aralar akıl sağlığını korumak herkes için zordu. Zor zamanlardan geçiyoruz, dedi kendi kendine. Hangi zamanımız kolay oldu ki diye ekledi. Kendine hak verdiğini fark edip güldü. Hava kararmaya başlayacak birazdan, daha çevre yoluna bile gelemedim. Bu gidişle bugün rekor kıracağım. Neyse ki evde bekleyenim yok. Bekleyeni olmadığına sevinmesi garibine gitti. Çocukluğu ve gençliği boyunca kendisini hep kalabalık bir ailenin babası olarak hayal ettiğini hatırladı. Karısı, kızları ve oğulları ile güle eğlene yaşayıp gideceği kocaman bir ev görürdü ne zaman geleceği düşünse. Oysa hiç evlenmed...
Bir kaç gündür yazamıyordum. Bir türlü fırsat bulup iki kelime yazamamak çok üzücü gerçekten. Hele ki hayatımda önemli gelişmeleri sizlerle paylaşamamış olmak rahatsız edici. 11 yıldır elektrik elektronik mühendisi olarak çalışıyorum. Şu an 4. iş yerimdeyim. Bu 4. iş yerinde 3 farklı birimde çalıştığımı düşününce toplam 7 farklı yerde çalıştım diyebilirim. İlk 3 iş yerinde 1'er yıl, kimisinde 1 yıldan bile az, çalıştım. 11 yıllık meslek hayatımda bu yıla kadar hiç terfi etmedim. İlk kez bu yıl (hatta geçen haftalarda) terfi ettim. Mühendis iken Başmühendis oldum. Oldum da ne oldum; brüt maaşım 50 YTL / ay arttı. Vatana millete ve bana hayırlı uğurlu olsun :)
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınız denetimimden geçtikten sonra yayınlanacak. Beğenmediklerinizi hakaret içermeyen şekilde ifade edin lütfen.