S A D E C E Ö Z G Ü R

Otuz yaş, metabolizma hızında bir dönüm noktası. Otuz öncesi bir kaç hafta yediğime içtiğime dikkat ettiğimde, aldığım kiloları kolayca verebiliyordum. Kırk yaş ise neredeyse U dönüşü gibi oldu. Artık, bir kaç hafta yediğime içtiğime dikkat ettiğimde, elde edebildiğim tek şey kilo alışı durdurabilmek.  Hal böyleyken bir de kek günleri, hamur işleri resme eklenince, durum vahim bir hale doğru evrildi. Henüz geç değil diye düşünerek, kilo verme sürecini bir proje olarak ele almaya karar verdim.  Baştan söyleyeyim, tıp doktoru değilim, yapmaya çalıştığım mantıklı mı tıbbi açıdan bilmiyorum ve projelerden / planlardan nefret ederim. Gene de, bir süreliğine, planlı yaşamaya gayret edeceğim.  Projemin hedefi net olarak tanımlandı. Her ay, mevcut kilomun %2'si kadarından kurtulmak.  22 Ocak 2019'u 75 kabul edersek,  22 Şubat 2019 günü 73,5 22 Mart 2019 günü 72 22 Nisan 2019 günü 70,5 22 Mayıs 2019 günü 69 22 Haziran 2019 günü 67,5 olmayı hedefliyorum.  Belki

Bunu daha önce bir kaç kez yaptım. Sonrasında sıkılınca bıraktım. Muhtemelen aynı şeyler yaşanacak. Bir kaç ay, heyecan ile yazacağım. Sonra sıkılıp devam etmeyeceğim :) Bir kaç hafta içerisinde blogda yer vermek istediğim 4 kitap: Hatıralarım / Hilmi URAN   (16 Ocak 2019 tarihinde bloga eklendi) Osmanlı döneminde dünyaya gelmiş Hilmi Bey. Mülkiye mezunu. Osmanlı zamanında başladığı kamu yöneticiliği hayatında Cumhuriyet döneminde milletvekilliği ve bakanlıklar yaparak devam etmiş. Anılarının tarihi 1959. Dönem araştırmacılarına eşşiz kaynaklar sunuyor. İş Bankası Kültür yayınlarında yeni baskıları bulunan bu önemli eserin ilk baskısından (1959 tarihli)  okumak ayrı bir keyif. Beyaz Geceler / Dostoyevski   ( 21 Ocak 2019 tarihinde bloga eklendi) Dostoyevski okumak her zaman ayrı hazlar veriyor. Öykülerden oluşan bir kitap. Beyaz Geceler, bu öykülerden birinin adı.  Ermeniler ve İttihat ve Terakki İşbirliğinden Çatışmaya / Arsen Avagyan - Gaidz F. Minassian   (17 Ocak 2

Bu yazıyı yazmak yerine bir kaç yazıyı silebilirdim. Böyle yapmak daha kolay olsa bile dürüst kalmayı tercih ettim. Bundan bir kaç ay kadar önce bir sabah vegan olmam gerektiğini düşünüp uygulamaya koymuştum. Hatta, bu kararımın ay dönümlerinde ne kadar isabetli bir karar verdiğime dair yazılar yayınladım.  Ancak, vegan beslenme ile kilo artışı birlikte ilerledi. Gerek hayatın, bu yaşa kadar alıştığım zevklerinin baskısı, gerekse kilomda tarihi zirveler görmeye başlamam vegan, ve sonrasında vejeteryan, olma kararımından vazgeçmeme yol açtı. Vegan olup sağlıklı kilosunu koruyan, dünya zevklerinden uzak kalmayı başaran herkesi gönülden kutluyorum. Hedonist olmasam bile peynirden vazgeçmem zor görünüyor. 2019, dürüstlük yılı olsun benim için...

İleride dönüp bakmak adına, kendime not niteliğinde yazdım 2019 hedeflerini. Bize ne diyebilirsiniz. Bu durumda, okumadan bir sonraki yazıya geçmenizi öneririm.   Plan yapmayı da yapanı da sevmem. Belki yaptığım planların başarısız olmasından kaynaklanıyor bu durum. Sevmesem bile arada plan yapmak gerekiyor. Özellikle kaynak kıt olduğunda... En önemli ve en kıt kaynağımız, şüphesiz zaman. Süresini bilmediğimiz ama sınırlılığından emin olduğumuz bir "şey". Onu daha "keyifli" daha "doyurucu" ve daha "faydalı" geçirebilmek için arada plan yapmak fena fikir değil. Keyifli, doyurucu ve faydalı kelimelerini tırnak içerisine aldım, çünkü her üçünün de tanımı kişiden kişiye göre değişir.  Bu uzun ve muhtemelen gereksiz girişin ardından gelelim 2019 planlarına... Çok çok uzun senelerdir istediğim ama bir türlü denk getiremediğim bir "öğrenme süreci" yaşamak istiyorum. Pek çoklarından farklı düşünüyorum eski alfabemiz hakkında. En az

her sene olmasa da yaptığım bir şey, sene sonu yazısı. 2019 gelmeden yazmayı istediğim bir kaç konu ve bir kaç kitap olsa bile, gecenin bu saatinde (22.30) o yazılar için enerji m yok.  2018 epey ilginç bir yıl oldu/oluyor. kendimle ilgili öğrendiklerim ve sonuçları... 2019, bu bilgiler ışığında, önceki yıllara kıyasla, daha denge li geçer umarım.  denge, hayatın özü sanırım.  kaybetmemek lâzım, toparlaması maliyetli oluyor... şimdiden huzur ve barış getiren bir yıl diliyorum tüm alemlere...

adettendir sene sonu değerlendirmeleri.  son ayın ikinci yarısına yaklaşırken, bir değerlendirmede benden olsun. öncelikle, bu yıla dair bir iki not düşeyim. senenin ortası, benim için yeni bir başlangıç oldu. iyi de oldu. bu başlangıç, kış uykusundan uyandırdı, hem beni hem blogu... senenin ikinci yarısı yeniden aktif hale getirdiğim bloga eklediğim kitap notu dökümü şöyle: haziran 2018 : 8 temmuz 2018 : 3 ağustos 2018 : 2 eylül ve sonrası 2018 : 5 toplam : 15... bol kitaplı günler....

benim tarzım değil, ortalanmış yazılar yazmak büyük harfle başlamayan cümleler kurmak bu fontu sadece alıntı yaparken kullanırdım böyle yazılar yazanlara hep gıptayla bakardım onlar daha çok okunuyor diye düşünüp gizli gizli tarzlarını kopyalardım işte şimdi gene aynı noktadayım ondört senenin sonunda bir kez daha deniyorum değiştirmeyi değişmeyen tek şey  değişim midir acaba yoksa  ya  da her ney se

Okuduğum kitapları biriktiriyordum bugüne kadar. Ancak biriktirmenin bir sınırı olmalı. Yenilerine yer açmak adına, bir kısmını elden çıkartmalı.  Tamam ama nasıl?   En güzel yolu, birisine hediye etmek.  Peki ama kime? Hak edene. Gerçekten isteyene ve şansı yaver gidene. Bu yüzden dünya kupasının kalan süresi boyunca, bu yazının altına yorum yazanlar arasından şanslı okuyucularıma kitap hediye edeceğim. Hangi kitap diye sormayın lütfen, çünkü bugün için ben de bilmiyorum :)

2004 yılından bu yana bir günlük tutmuş olmamın büyük yararı var. Geriye dönüp bakabiliyorum, neler yapmışım, neler düşünmüşüm diye. Aşağıdaki grafik 2004 yılından bu yana her ay bloga eklediğim yazı sayılarının grafik haline dönüştürülmüş hali. yazı sayılarının aylara göre değişimi Dipler ve tepelerden oluşan yukarıdaki grafiğin anlattığı çok şey var aslında. Üşenmesem bankanın kayıtlarından kredi kartı harcama bilgilerimi edinip yukarıdaki grafiğin üzerine bindirirdim. Gerçi sonucu az çok tahmin ediyorum. Sonuç olarak, geçmişe bakınca bu "bol yazılı - hareketli" günlerin başlangıcında olduğum görülüyor. Muhtemelen bir kaç ay kadar sürecek, sonra azalarak yerini "esmer günlere" bırakacak. 

Prag / Çekya / "Anonim"  Başlık size bir şey ifade etmediyse yazıyı daha dikkatli okumanızı öneririm. Başlığı görür görmek yazının konusunu tahmin ettiyseniz, gene de yazıyı okumanızı rica ederim. Müslümanlar için "bereket ve rahmet ayı" olarak bilinen bir Ramazan'ın daha sonuna geldik bugün. Son sahurun ardından, kısmet olursa, son iftar ile bu kutlu ay nihayete erecek.  Geçenlerde berberim ile konuşurken,  nasıl gidiyor , iyi mi işler ? dedim. İş dediğin   bazen iyi bazen kötü.  Hayat bir şekilde geçip gidiyor baksana   Nefsimizle mücadele ediyoruz sonuçta,  amaç,  emaneti sağlam teslim etmek .  Doğrusu böyle bir yanıt beklemiyordum.  Gerçekten dünya işleriyle fazla meşgul olduğumuz hayatlar yaşıyoruz, giderek daha fazla " dünyevileşiyoruz ". Oysa insan sadece bedenden ibaret değil. Bedeni beslemek ve ona iyi bakmak, aklı uyanık tutmak, onu kullanmak, ibret almak...  bu fotografa Filtresiz Bomonti adını koydum. 

Epey ilginç bir grafik. Tepe ve dipleri var. Aslında hayat gibi. Grafik 2010 yılından başlıyor ama blogun ilk yazısını 2004 yılında yazmıştım. Bugün itibariyle 1332 yazı yayınlamışım. Bunların 6'sını, çeşitli gerekçelerle, yayından çektim.  316 teknik, 270 kitap ve 123 gezi etiketli yazı, blogda en fazla yer verdiğim konuları gösteriyor.  Tekniğe meraklı, çok okumaya çalışıp fırsat buldukça gezen okuyucuları beklerim...

Benzer başlıklı yazıları dönem dönem yayınladım, 2004 yılı kasım ayından beri devam eden sadeceozgur macerası boyunca. Kitap, mekan, gezi, teknik etiketli yazılarla başlamıştım. Bir ara söyleşiler yayınladım. Zaman içerisinde azaldı yazılar.  Blogda artık teknik, kitap, söyleşi, gezi gibi etiketlere sahip yazılar yer almayacak. Bundan böyle sadece özgür yazılara, öykü denemelerime yer vereceğim bu adreste. Eski yazılara arşiv bölümünden ulaşabilirsiniz her zaman. 

Paris, 2014 Bir hafta süren anket tamamlandığında, henüz gruplarda ilk iki maç bitmişti. Gruplardan çıkmayı garantileyen takımlar belli olsa bile, son 16'ya kimlerin kalacağı net değildi henüz. Ankette en çok oyu Almanya aldı. Fransa, İspanya ve Türkiye ise eşit sayıda oy aldılar. Bakalım, Fransa 2016'yı kim kazanacak... 17 Haziran 2016 saat 5.20 itibariyle Almanya'ya 3 oy gelmiş. Türkiye, Fransa ve İspanya için ise birer oy var. Kimbilir belki Galler şampiyon olur. Anketin tamamlanması için iki gün kaldı. Halen oy kullanabilir, oyunuzu değiştirebilirsiniz... Anketin ardından Taylan KARA'nın değişik isimli, değişik romanı "Cölanj" üzerine bir not yayınlayacağım. Sorumuz Avrupa futbol şampiyonasında kimin şampiyon olacağı. Ben dört artı bir aday sunuyorum. Adaylardan üç tanesi, kupayı kazanabileceğini düşündüğüm takımlardan, dördüncüsü gönlüm şampiyonu ve neden olmasın :) son takım ise bu dördün dışında bir takım şampiyon olur diyenler için. Açık uçlu

Blogda hangi yazının kaç kez görüntülendiğini takip ediyorum. Derdim daha çok görüntülenen yazılar gibi yazılar hazırlamak değil. Sonuçta bir yazıyı ilginç kılan, daha çok görüntülenmesini sağlayan sadece yazının içeriği değil. Ülkenin gündemi de çok etkili.  Blogda belli başlı beş etiket bulunuyor. Aslında etiket sayısı çok, ancak yazıların konularını içeren etiket sayısı beş diyebiliriz. Diğer etiketler, aslında bu konuların alt başlıkları. Wordpress'te böyle bir sınıflandırma olanaklıydı, etiketler arası hiyerarşi. Blogger'da ise yok, en azından benim bildiğim kadarıyla yok.  Kitap, teknik, gezi, mekan ve Ankara blogda öne çıkan konular ve etiketler. Elbette bir dönem daha çok yazdığım tiyatro ve film etiketleri halen duruyor. Bu yazı ile birlikte, bu beş etiket için en çok ve en az görüntülenen beş yazıyı sıralayacağım. Yazının başlığının yanında, parantez içerisinde sırasıyla, yayın tarihi ve görüntülenme sayısı yer alacak. 11 Mayıs 2020 20.26  itibariyle Kitap

Merak üzerine, sayfanın sağ kenarında yer alan sütunun başına bir anket ekledim. Aslında yazıların okunma istatistiklerine bakınca hangi tür yazıların daha fazla ilgi çektiğini görebiliyorum. Ancak, bu istatistik, sayfanın düzenli ziyaretçilerinin (böyle birileri var mı, varsa kaç kişiler sorusuna yönelik ayrı çalışma yapmak gerekir belki) konu tercihlerini bilemiyorum. 

İdareci ve yönetici aynı anlamda kullanılagelen iki sözcük. Oysa bana göre, epey farklılıklar içeriyor. Bu iki sözcüğün farklı olduğuna ilişkin bir yazı yayınlamıştım bir kaç ay kadar önce. Bu yazıyı güncellemek gerekiyordu. Yazıyı güncellemek yerine, ikincisini yazmayı tercih ettim.  O zaman, ilk yazıdaki üsluba devam edeyim. Hatta nasılsa sayfa sorunumuz yok, ilk yazıdaki metni de ekleyeyim, bu yazının başına: İdareci, kelimenin gerçek anlamıyla  idare  eder. Zaten idare ettiği birimin başına getiriliş sebebi de budur.  Yönetici ise kelimenin gerçek anlamıyla  yönetir . İnsan, yönetilmek ister. En kolay, çocuklarda gözlemleyebilirsiniz bu fıtratı. Çocuklar kendi başlarına oyun oynamaktan çok birisi tarafından yönlendirildiği, yönetildiği oyunları tercih eder.  İdareci, sorunları çözmez. Sadece üzerini örter. Kendisinden sonra tufan olduğu anlayışıyla, günü kurtarmanın derdindedir.  Yönetici, önce durum tespiti yapar ve sorunları ortaya koyar. Radikal adımlar atmakta

Varoluşsal bir soru, yanıtı kişiden kişiye, hatta dönemden döneme değişiyor. En azından benim için böyle. Çocuklar olmadan, sadece kendim için derdim sanırım. Çocuklardan sonra sadece onlar için dedim bir süre. Şimdi ise bambaşka bir yanıtım var.  Bu bambaşka yanıta uygun olması için yaşadığım sürece yaptıklarımın "tutarlı" olması elzem. Olmazsa olmaz bir yerde. Bu tutarlılık her olay ve her koşul için geçerli olmak zorunda.  Burada bak böyle davrandım, çünkü ile açıklanabilecek hiçbir iş ve eylem olmamalı.  Mecbur kaldım, yoksa ile başlayan cümlelere de yer yok hayatımda.  Neyin karşısında nasıl duracağımın tercihini yaptım.  Bu tercihe aksi davranışlar, kendime saygımda sorunlara yol açar ve kendine saygısını yitiren, benim fikrime göre, herşeyini yitirmiş sayılır. Şimdi bunları neden mi yazdım. Unutmayayım diye, Kendime not bir yerde.  Kafam karıştığımda dönüp okumam için. Hayat bir sınavsa, sınav kimi zaman zorlaşacak. Hay

2013 / Estonya Bu konudan çok bahsediyorum belki, ancak önemli olduğunu düşünüyorum. Ücretli çalışanlar olarak, yapmakta olduğumuz "iş" konusunda "bilgi"mizi arttırmak zorundayız. Bunu, birileri istiyor olduğu için değil, kendimize saygımızdan, başkalarına ve genel olarak insanlığa borcumuzu ödemek adına yapmamız gerekir.  Bunu yapabilmek, kolay değil. Fedakarlık istiyor. Günlük rutin iş yükünü hafifletmiyor, kendini geliştirmek / bildiklerini arttırmak için yapılan çalışmalar. Benim gibi yayıncılık sektörü çalışanları bakımından ise, sektörün ülkemizdeki durumu nedeniyle iş bir kat daha zor. Dünyadaki örneklerinden oldukça farklı dinamiklerle çalışan bir sektör yayıncılık, ülkemizde. Hal böyle olunca, teknolojideki gelişmeleri takip etmek için uluslararası etkinlikleri, seminer / sempozyum / kongre / fuar gibi organizasyonlara katılmak, elzem.  2011 yılında İstanbul'da düzenlenen etkinlikleri takip ile başladığım; 2013 yılında buna yurtdışı etkinli

La Tour Eiffel / Eyfel kulesi, 2014 Aslında bu yazı bir sıkça sorulan sorulara yanıt niteliğinde. Ancak, başlıktaki uyku / uyanıklık kelimelerinin hatırlattıkları bambaşka. Onlarla ilgili de bir gün yazarım inşallah deyip gelelim bu yazıya: Arada görüştüğüm arkadaşlar, bu blogda yazdığın kitapları gerçekten okuyor olmazsın, vaktinin yetmesi olanaklı değil diye de ekliyorlar. Her gün bir iki saatimi okuyarak geçirdiğimi söyleyince, iş yerinde, serviste okuyorsun o zaman diyorlar. Hem bu sevgili arkadaşlara yanıt olsun istedim, hem de merak edenlere bir öneri. Uyku saatlerimi değiştirdim ve vaktim birden bire çoğalıverdi.  Şöyle ki normalde insanlar, düzenli mesai ile çalışanlar, akşam 19 gibi eve ulaşır, en azından Ankara'da, 23 gibi uyur ve sabah 7 gibi uyanır.  Ben, 19 gibi eve ulaşıp 20.30 gibi uyuyorum çocuklarla birlikte. Sabah ise, aslında kimilerinin uykuya yattığı 02 - 03 gibi uyanıyorum. Toplamda 5,5 6 saat kadar uyumuş oluyorum. Uyandığım saat her saba

2015 yazı, soğuk ve karlı başkentte yeşili özleyenler için Öncelikle sizlere, siz kıymetli okurlara bir soru: Türkiye'de 16-74 yaş arasındaki insanların ne kadarı hayatında interneti HİÇ kullanmamıştır?  Veri paketli cep telefonları yaygınlaşırken, internet bağlantısı iş yerlerinde, evlerde ve okullarda hızlanırken, ülkemizde yaşayan 16-74 yaş aralığındaki insanların %45,2'i henüz internet ile tanışmamış. Kadınlarda bu oran %54,4 iken erkeklerde %36.  Facebook'ta paylaştım, viral oldu. Artık bambaşka bir ülke olacağız diye düşünüp düşünüp, sonra her seçimde hayal kırıklığına uğrayanlar. Başarısızlığınızın sebeplerinden birisi de bu olabilir :) Ülkenin yarısı, sizin ve elbette benim, yaptıklarımızdan, yazdıklarımızdan habersiz. Benim açımdan pek dert edinilecek bir istatistik değil bu. Sonuçta blogu çıkar beklentisi için yazmıyorum. Okunma sayılarını takip ediyorum, çünkü hangi tür yazılar daha ilgi çekici oluyor sorusunun yanıtı ilginç geliyor. Bir ara paylaşa