İleride bu yazıları okurken, ülkede yaşananları da düşününce, kendime çok kızacağım. Ankara'da cenazesi kaldırılan ben de olabilirdim, biliyorum. 40 yıllık hayatımda bu kadar çaresiz hissettiğimi hatırlamıyorum. 1980'de henüz 6 yaşındaydım. Hiç unutmam, evimizin karşısındaki liseye doğru sipere yatmış askerleri görüp anne savaş çıkmış demiştim. O günleri bir kez daha yaşamak istemiyorum. O yüzden iktidar sahiplerine, ki hükümeti kastetmiyorum sadece tüm iktidar sahiplerine seslenerek, sağduyu çağrımı yineliyorum. Kimsenin okumadığını, okusa da kimsenin önemsemediğini bilsem bile ileride kendimi avutabilmek adına, 10 yıl sonraki Özgür bugünküne, o zamanlar ne yapıyordun dediğinde verebilecek yanıtım olsun diye! Lütfen sağduyu. Bu ülkeyi seven herkese, ne olur, lütfen, başka ölümler, yitimler olmasın! Askerle, polisle, halkı Halkla halkı Karşı karşıya getirmeyin! Bu kendimi teselli girişinin ardından buyurun etkinliğin ikinci gününün değerlendirmesi
🧿 19 yıldır yayında.... 🧿 teknik yazılar, kitap/mekân tanıtımları, gezi notları