S A D E C E Ö Z G Ü R

Henüz sayısal karasal televizyon yayınlarına başlayamamış, Avrupa'daki belki de türünün tek örneği, ülkemizde sayısal radyo konusunda yazmak ne kadar anlamlı bilemiyorum. Gene de pazartesi günü Salon de la Radio etkinliğinde 11.30 - 13.30 arasında WorldDMB'nin düzenlediği oturumunun konusundan bahsetmeden duramadım. French Radio Show adlı üç günlük etkinliğin simultane tercüme yapılacak tek oturumunun programını ekleyerek başlayayım: 11:30 – 11:35 Welcome and Introduction to the Session Olivier Oddou, Editor-in-chief of SchooP.fr 11:35 – 11:55 Europe: Digital Radio / RNT in Europe – status report Patrick Hannon, President, WorldDMB and Vice President Corporate Development, Frontier Silicon Digital radio is well established in UK, Norway, Denmark and Switzerland, Germany launched DAB+ services in 2011 and Norway has become the first country in the world to set a date for Digital Switch-Over in 2017. The Netherlands launched national services in Septem

Gurbette ölen Yılmaz Güney ve Ahmet Kaya'nın da mezarlarının bulunduğu Pere Lachaise, Paris'in 20. bölgesinde yer alıyor. Düzenli ara yolları, büyük ağaçları ile insana huzur veren bir yer.   Pere Lachaise'de defnedilmiş çok sayıda ünlü var. Mezarlığın girişinde bir pano ile ünlülerin mezar yerleri işaretlenmiş. Panonun fotoğrafını çekip yerleri aramak bir seçenek. Diğer bir seçenek ise metro istasyonunun çıkışındaki gazeteciden ya da etraftaki diğer dükkanlardan bir harita edinmek.  Mezarlıktaki meydanların birinde yer alıyor bu heykel.  Yukarıdaki heykel ise mezarlığın ana girişinde ziyaretçileri karşılıyor. Yanlış bilmiyorsam dünya savaşında ölenlerin anısına yapılmış.  "Hoşçakal Sevgili Ülkem" yazılı Ahmet Kaya'nın mezarının üzerinde. 71. bölgede yer alan mezara ulaşmak için metro çıkışına yakın olan mezarlığın sol köşesindeki kapısından girip yukarıya doğru yürümeniz gerekiyor. Yukarıya çıkarken sağ tarafınızda kalıyor.   Mezar taşına a

20 bölgeye ayrılmış Paris merkezinin 13 numaralı bölgesinde yer alıyor Butte Aux Cailles.  Otomobiller yokken yapılmış sokaklar bugün için fazlasıyla dar. Zaten otomobil yerine yürüyerek dolaşmak daha keyifli.  1871 Paris Komünü sırasında direniş noktalarından birisiymiş bölge. Hal böyle olunca meydanlardan birisinin adı Paris komünü meydanı olmuş.  Sokak lambaları, bölgenin korunmuş havasını tamamlıyor.  Dik yokuşlara Paris'in genelinde pek sık rastlanmıyor. Fotograflarda yer almasa da bölgedeki barlar ve bistroların faaliyete geçmesi ile geceleri daha eğlenceli oluyormuş. Gündüz ise sakin ve sessiz. Place d'Italie adlı metro durağında yürüyerek ulaşabilirsiniz.

En fazla fotografı çekilen yapılardan birisidir sanırım Eyfel Kulesi. Kulenin özelliklerine ilişkin kitabi bilgileri birçok sitede bulabilirsiniz. En güzeli kulenin resmi internet sitesini ziyaret etmek bu iş için. Resmi siteden , asansörle çıkış biletlerini de sipariş edebilirsiniz. Bu sayede, uzun kuyrukları beklemeniz gerekmez. Uzun kuyruk beklememek için bir başka yöntem, bacağa kuvvet deyip merdiveni tercih etmek. 669 basamak çıkmayı göze alırsanız benim gibi, 5 € ücret ödemeniz yeterli oluyor. Merdivenle ikinci gözlem katına kadar çıkılabiliyor. En tepedeki gözlem yerine çıkmak için ikinci gözlem katında 6 € daha ödeyip asansör bileti almanız gerekli. Kuleye çıkış için asansörü tercih ettiyseniz o zaman tepeye kadar çıkış biletini baştan tercih edebilirsiniz. Anladığım kadarıyla her durumda öncelikle ikinci gözlem katına ulaşmanız gerekiyor. En tepeye çıkışın asansörü ikinci gözlem katından hareket ediyor.  Seine nehri Paris'i ikiye bölüyor. Sol yaka ve sağ yaka diye adl

Kaknüs Yayınları'nın psikoloji serisinden ilk baskısını 2010 yılında yapan ilginç bir çalışma. Türkçeye Özlem Korkmaz tarafından çevrilmiş. Yazarların her ikisi de psikoloji alanında doktora derecesine sahip ve öğretim üyesi olarak çalışıyorlar. Jean Twenge'nin gene Kaknüs Yayınları'ndan çıkmış Ben Nesli adlı bir çalışması varmış. Narsisizm illeti adlı çalışma, bir yerde Ben Nesli çalışmasının devamı niteliğinde. Kitabın adına bakınca içeriğinin çocuk yetiştirmekle bu kadar ilgili olacağını düşünmemiştim. Facebook ve twitter çağında, herkesin kendisinden ve yaptıklarından bahsettiği bir döneme dair eleştirel tespitler okuyacağımı ummuyordum. Bir dönem her iki sosyal platformun, fazla aktif olmasa bile, üyesi olup sonradan her iki hesabını kapatmış birisi olarak bu eseri okumam gerektiğini düşünmüştüm. Kitabı bitirdiğimde, çocuk yetiştirmeden kişisel disipline birbirinden farklı görünen ancak çok bağlantılı konularda yararlı bilgiler ve öneriler öğrendim. Kitap Ameri

Seyahate çıkan bir dostunuz size her vardığı yerden muntazaman mektup, kart yazarken birdenbire susması, ya öldüğüne veyahut Paris'e vardığına delalettir. Paris'in havasına giren adam, mektup yazmak için artık vakit bulamaz, böyle şeylerle meşgul olmayı hiç düşünmez. s.26 Yukarıdaki alıntı, Ahmet Haşim'in 1928 ve 1929 yıllarında Paris'e, 1932 yılında ise Frankfurt'a yaptığı gezilerde tuttuğu notlardan. idefix sayesinde görüp aldığım kitabı yayına hazırlayan Serdar Soydan. Notos Gezi Kitaplığı tarafından çıkartılan kitabın Eylül 2008 tarihli ilk baskısını okudum. Ahmet Haşim, gezi notlarını farklı kitaplarda yayınlamış. Üç gezisinin tüm notlarını bir arada yayınlamak Notos'un çabasıyla gerçekleşmiş. Geçenlerde çocukları Paris'in içindeki hayvanat bahçesine götürdük. Maymun kafeslerini dolaşırken aklıma Haşim'in aşağıda alıntıladığım anısı geldi: Bir gün Paris'te, hayvanat bahçesinde, maymunlar kafesi karşısında dururken, hatırıma gelen bir

Paris'te 9-10-11 Subat 2014 tarihlerinde Fransizca Radyo Gunleri adiyla bir etkinlik duzenleniyor. Radyo sektorunun Fransizca konusulan ulkelerini bir araya getirecegini dusundugum etkinlikte standlarin yanisira calistay ve konferans programi da var. Etkinligin web sayfasinin adresi su sekilde: http://www.salondelaradio.com/ Etkinlige katilan firmalarin kimler oldugunu merak ederseniz bu baglantida gerekli bilgileri bulabilirsiniz. Kayit ucretsiz.  Son dakikada bir terslik olmaz ise 10 Subat 2014 Pazartesi ve 11 Subat 2014 Sali gunleri ben de etkinlige katilacagim. Etkinlik ile ilgili gozlemlerimi ilerleyen gunlerde blogumda paylasacagim.

Feridun Andaç adını, başlayıp henüz bitiremediğim, Buket Uzuner'in Gümüş Kız adlı kitabından hatırlıyorum. İdefix.com sitesinde adından Paris geçen kitapları sıralayıp satın alınca Paris Bir Yalnızlıktır'la ve dolayısıyla Feridun Andaç ile tanışmış oldum. Neden bilmem Feridun Andaç ismi, duyduğumdan bu yana bana Nurullah Ataç'ı anımsatıyor. Oysa ne isim tutuyor ne soyisim. Kavis yayınlarından ilk baskısını Kasım 2009'da yapan eserin tam ismi Paris Bir Yalnızlıktır Bir Kent Üzerine İzlenimler / Gözlemler / Yansımalar. Yayıncı tarafından anlatı - deneme olarak sınıflandırılmış 230 sayfalık eser. Yazar tarafından çekilen güncel fotograflar ve kimi eski fotograflar eşlik etmiş metinlere. Paris, bir çok başa ülke yazarı gibi, Türkçe yazanları da derinden etkilemiş kentlerden. Nedim Gürsel ve Cüneyt Ayral gibi Paris'te yerleşmişlerin yanısıra bir dönemini Paris'te geçirmiş sanatçılarımız var. Onların Paris'e ilişkin gözlemleri, yaşanmışlıkları ilgimi çekiyor.

"...Ne iyiydi herşey, ne kolaydı, ne kadar anlaşılır, bilinir, sevilirdi. Sütlüman bir deniz gibiydi. İyi lokantalarda yenen yemekler, birlikte eğlenilen akşamlar ve hafta sonları vardı, açılışlar, kutlamalar, çocukların ve arkadaşların yaş günleri, birahanelerde ve barlarda dertleşmeler yerine göre, biz birlikte farklı ve ayrıcalıklı bir zümreyiz fikri, düzenli, hızlı ve güvenli kazancın, incelikli zevklerle yönetilen harcamanın güzelliği, marka bir ceket, özel yapım bir ayakkabı, güçlü bir otomobil. Eğitimsizlerden, aptallardan, yetersizlerden, görgüsüzlerden, yoksullardan, şehre sonradan gelenlerden, temizliğine dikkat etmeyenlerden, karılarını dövenlerden, çocuklarını okula göndermeyenlerden, sokaklara tükürenlerden, şunlardan ve bunlardan yakınmanın kendine özgü tatları..." (s.208) Yukarıdaki alıntı İzmir'de yaşayan psikiyatrist doktor Levent Mete'den okuduğum ilk romandan. Aşk Hastalığı Şubat 2007'de ilk baskısını yapmış Can Yayınları'ndan. Benim o

Uzun yıllardır sayısal karasal televizyon yayını hakkında yazıp, konuştum. Zaman zaman bu yayınların düzenli yapıldığı ülkelere geçici ziyaretlerim oldu. Sayısal karasal televizyon yayınlarının olduğu bir ülkede yaşamaya başlayınca, bu konudaki gözlemlerimi paylaşmak istedim.  Oturduğumuz evde analog dahili alıcısı olan eski model bir LCD televizyon var. Eve geldiğimizde ilk işim bir elektronik markete gidip DVB-T alıcısı almak oldu. 35 €'ya aldığım kutu, aynı zamanda USB girişi ile medya oynatıcısı olarak da kullanılabiliyor. HD yayınları alma özelliği de var. Evde ortak çatı anteni var. Duvardaki prizin konnektöründe sorun olunca bizim tavşan kulak antenlerden satın aldım. 10-15 € gibi bir paraya aldığım anteni takınca, şifrelilerle birlikte 40 kanalı izlemeye başladık.  Eve internet bağlatmak için bir kaç şirket ile görüşünce internetin yanında televizyon ile 100 ülkeye sabit numaralarını ücretsiz ve sınırsız aramamıza olanak veren telefonunda pakete dahil olduğunu gördük

Teknik eğitim almış yazarlardan okuduğum kitaplar ayrı bir haz veriyor bana. Bugüne kadar okuduğum en etkileyici roman olan Tutunamayanlar'ın yazarı Oğuz Atay gibi Uğur Kökden de inşaat mühendisliği eğitimi almış. Çınar Yaylalı adlı meslektaşımın hikayelerini de keyifle okumuştum. Kavis Kitap'tan ilk baskısını 2011'de yapan 2 07 sayfalık kitap, 1960'lı yıllarda Paris'te yazılmış denemelerden oluşuyor. O yıllarda Paris'te çalışan Kökden bir yandan kente ruhunu katan yazarların kitaplarından izlenimlerini aktarıyor bir yandan da özelde Paris'e genelde Fransa'ya ilişkin gözlemlerini. Günümüzde Yılmaz Güney ve Ahmet Kaya'nın da ebedi mekanı haline gelen Pere Lachaise mezarlığına dair yazdıklarını Paris'i gezenlerin ne kadarı farkında acaba? ...Aslında bu mezarlık, Napoleon'un buyruğuyla Devrim'in ve 1871 Komün Hareketi'nin rengini taşıyor. Tek başına "Federeler Duvarı" bile bunun kanıtı. Öyle ki, o duvarın dibinde Feder

Cumhuriyetimiz ile yaşıt Hıfzı Topuz'un yaşamında iz bırakanları anlattığı anı kitabını ilgiyle okudum. Remzi Kitabevi'nden ilk baskısını 2005 yılında yapan eser 500 sayfaya yakın. Paris ve Afrika anıların geçtiği iki mekan. 1983 yılına kadar UNESCO'da çalışan Topuz, bu süre içerisinde Paris'te yaşayan ve yolu Paris'e düşen bir çok sanatçı ile yakın ilişkiler içerisinde olmuş. Kitabında bu kişilerle ilişkilerini de anlatıyor. Avni Arbaş, Fikret Mualla gibi ressamlardan Bedri Rahmi, Nazım Hikmet gibi şairlere dek uzanan kişiler, kitapta ayrı başlıklar halinde anlatılmış. Hıfzı Topuz'dan iki tarihi roman okumuştum bugüne kadar. İlki Kara Afrika'nın kara yazgısını değiştirmek uğruna verdiği mücadelede öldürülen Lumumba'yı anlatıyordu. Diğeri ise Osmanlı'nın son dönemine eğilmişti. Anıları okuyunca iki kitabın kaynağını anlamış oldum. Topuz'un ailesi, Osmanlı'nın son dönemine tanıklık edenlerden oluşuyor. Bu tanıklıkları dinleyerek büyümüş T

Les Invalides, Paris'in en çok görülen bina komplekslerinden sayılır. Napolyon'un mezarının da yer aldığı Dom Katedrali'nin kubbesini Paris'e gelip de görmeyen yoktur. Bu kadar çok görülen bina, ne kadar ziyaret ediliyor bilemedim. Üç müzeye ev sahipliği yapan, zamanında askerler için hastane ve otel olarak inşaa edilmiş Hotel Les Invalides'i ziyaret etmek için 9,5 € ücret ödemek gerekiyor. Bu ücret karşılığında kompleksteki üç müzenin yanı sıra Napolyon'un mezarını da dolaşabilirsiniz. Eğer rehberiniz yoksa, sesli rehber kiralamanızı öneririm. 6 € karşılığında kiralayabileceğiniz sesli rehber, ne yazık ki, dilimizde mevcut değil. Les Invalides'e en azı iki saatinizi ayırmanız yerinde olacaktır. Eğer askerliğe özel merakınız varsa süreyi tüm güne de çıkartabilirsiniz. Müzelerde Fransa tarihine ilişkin genel bilgiler edinebilirsiniz. Fransa tarih boyunca bir çok savaşa katılmış. Gerek kendi coğrafyasında gerekse Afrika'da bir çok cephede mücadele