Bursa izlenimlerine devam

Kısa aradan sonra Bursa 6. Kitap Fuarı izlenimlerine devam edeyim. Katılımcılar iki salona dağıtılmış. Ancak bu iki salon neye göre ayrılmış, kura ile mi belirlenmiş yerler, yoksa girişlere yakın olan yerler yüksek fiyatlı mıydı? Neyse, kısacası benim çözemediğim bir yerleşim planı vardı, tabii eğer böyle bir plan gerçekten varsa :) Anarşist yayınlar yapan Kaos ile çocuk kitapları satan bir yayınevinin birbirine yakın olması gezmeyi zorlaştırıyor. Bir daha ki fuarda standları konulara, yayın türlerine göre ayrısalar ne güzel olur. En azından çocuklara yönelik yayınlarla diğerlerini ayırabileseler o bile başarıdır.

Ankara'ya gelince saydım tam 17 kitap edinmişim fuardan. Satın aldığım 16 adet, birini hediye ettiler. Nevzat Çelik'in romanından Kaos yayınlarından 3 kitaba, Deniz Kavukçuoğlu'nun öykü kitabından Kaan Arslanoğlu'nun bir romanı ve Orhan Pamuk üzerine incelemesine, Ataol Behramoğlu'nun Rus edebiyatı ile ilgili incelemesinden Pınar Selek'in Başaramadık adlı eserine geniş bir yelpazede aldığım kitaplar. Zaman içerisinde okuduklarıma ilişkin görüşlerimi kitapYorum etiketi altında bulabilirsiniz.

Zeynep Oral ve Ali Sirmen söyleşisinin ardından gecikmeli de olsa Deniz Kavukçuoğlu geldi salona. Büyük olasılıkla 8 Martın etkisi nedeniyle dolu olan salon, Kavukçuoğlu'nun söyleşisinde boşalmıştı. Biraz bencillik belki ama salonun fazla dolu olmaması mutlu etti beni. Böylelikle Bursa'ya gelişimin asıl nedenlerinden biri olan Kavukçuoğlu ile tanışma ve aklıma takılan bir kaç soruyu sorma olasılığım artmıştı. Öykü yazmaya yeni başlayan ve bu yolda da emin adımlarla ilerlemeyi sürdüren yazar, kısaca son kitabındaki öykülerden bahsetti. Kitap ile ilgili görüşlerimi bir önceki yazımda paylaşmıştım. Kısa ve vurucu öykülerin yanı sıra geçmişe dönük anlatımların bugünü unutturduğu uzunlukta tutulduğu öyküler de var kitapta. Ancak, akıcı dil öykünün uzunluğunu sorun olmaktan çıkartıyor. Bence, bu tip tespitler yapmanın tehlikesinden olsa gerek bir kez daha hatırlatayım ki okuyucu olma dışında edebiyatla bir ilgim yok :), Kavukçuoğlu romanda başarılı olacaktır. Betimlemeleri, karakterlerin özelliklerini olaylar sırasındaki tavırlarıyla anlatması, öykülerindeki dil iyi romanların habercisi gibi geldi bana.

Söyleşisinin ardından soru yanıt bölümüne geçilince itiraf etmeliyim ki oldukça heyecanlandım. Oysa çeşitli etkinliklerde kürsü kullanmışlığım, bir önceki oturumda soru sormuşluğum vardı. İlk olarak anıları yazarken kendini bu kadar çıplak ortaya koymasının rahatsızlık verip vermediğini, anıları yazarken ayrıntıları nasıl hatırladığını sordum. Yanıtı beklemeden ikinci sorumu da yönelttim. Ki bu ikinci soru benim açımdan, bu günlerde ilkinden daha önemliydi: Kendisi ülkemizde sosyal demokrasi teorisi konusunda söz söyleyebilen az sayıda kişiden birisi. Sosyal demokrasi denilen ideolojinin merkez kapitalist ülkelerin dünyanın geri kalanını sömürerek elde ettiği birikimin bir kısmını kendi ülke vatandaşlarının sosyal refahı için harcayan bir yapı olduğunu, bu nedenle de ülkemiz gibi çevre ülkelerde uygulama olanağı bulunmadığını düşündüğümü belirtip, Alman Sosyal Demokrat Parti'nin son kongresinde programına demokratik sosyalizm hedefini koyduğunu belirten yazısına atıf yaparak bu konulardaki görüşlerini sordum. Soruyu sorarken biliyordum ki kısa bir yanıtı yok :)

Kavukçuoğlu, samimiyetin okuru ile arasında güven ilişkisi oluşturduğunu ve anı yazarken samimi olmanın zorunlu olduğunu anlattı. Sosyal demokrasi konusu ise uzun bir konu. Verdiği uzun yanıtın altı çizilmesi gereken bölümlerine gelirsem:

Türkiye'ye en uygun sol yapı Mehmet Ali Aybar'ın önderliğindeki Türkiye İşçi Partisi'ydi.

Her olayı kendi coğrafyasından bakmak gerekiyor. Alman Sosyal Demokrat partinin daha solunda iki parti var olunca programlarını sola taşımak zorunda kaldılar.

Sol iktidar hedefliyorsa sağa yaklaşmak yerine alternatifler oluşturacak programlar hazırlamalı...

İzmir kitap fuarında görüşmek umuduyla ayrıldım Bursa'dan. Otobüsüm 18'de olduğu için hızlı yediğim İnegöl köftenin tadına varamadan, yeni yapılmış Kent Meydanı projesini fotograflayamadan, kültür parkın yakınına bile gidemeden. Kısmet başka seferlere artık...